Banknoty sprzed denominacji. 22 lata temu Polacy zarabiali w milionach [GALERIA] 7 lipca 1994 roku Sejm podjął decyzję o denominacji w kursie 10 000:1. Była ona konsekwencją transformacji ustrojowej i gospodarczej. W latach 1989-1990 wystąpiła hiperinflacja sięgająca 1395 proc. Od 1990 roku Narodowy Bank Polski wprowadzał do obiegu banknoty o nominałach od 20 tys. do 2 mln zł. W czasie denominacji prezesem NBP była Hanna Gronkiewicz-Waltz. To jej podpis jest na pierwszej serii nowych banknotów z 1994 roku | Foto: Jacek Dominski/REPORTER / East News Gdy wskutek reform planu Balcerowicza inflacja spadła poniżej 10 proc. Sejm zdecydował o denominacji z dniem 1 stycznia 1995 roku. Jeden sklep - dwie ceny Przez pierwsze dwa lata można było płacić i starymi, i nowymi pieniędzmi. W pierwszym etapie przede wszystkim wymieniano najniższe nominały. Był to też czas, gdy sklepy podawały dwie ceny. | Jacek Dominski/REPORTER / East News W 1994 roku jedno jajko kosztowało około 2200 zł, czyli w przeliczeniu - 22 grosze, kilogram cukru - 9500 zł (95 groszy), kilogram szynki - 128 000 zł (12,80 zł), a pół litra wódki - 71 500 zł (7,15 zł). W 1994 roku przeciętna pensja w Polsce wynosiła 5 328 000 zł (532,80 zł), rok później - 702,62 zł. Czytaj także w BUSINESS INSIDER Stare banknoty można było wymieniać do końca grudnia 2010 roku. Dziś mają już wartość wyłącznie kolekcjonerską i sentymentalną. Nie znaczy to, że są bezwartościowe. Dla przykładu, w portalu aukcyjnym za stare 100 zł (dziś: 1 grosz) trzeba zapłacić 5,80 zł (plus koszt wysyłki).

Jak podkreślają naukowcy, w okresie syluru, kiedy doszło do rzeczonych pożarów, roślinność pojawiała się na Ziemi jedynie tam, gdzie miała stały dostęp do wody. Tam, gdzie okresowo ląd wysychał, roślinności nie było. Co więcej, ówczesna roślinność nie była zbyt imponująca, bowiem wyższe partie roślinności sięgałyby człowiekowi co najwyżej do byśmy sobie chcieli wyobrazić krajobraz sprzed ponad 400 milionów lat, musielibyśmy sobie wyobrazić przede wszystkim grzyby, a nie drzewa. Grzyby natomiast były w stanie osiągać wysokość nawet dziewięciu przekonują, że to właśnie w tym okresie pojawiła się na Ziemi pierwsza roślinność lądowa, której skamieliny znajdujemy po dziś dzień. Tam, gdzie znajdujemy roślinność, tam możemy spodziewać się też pożarów, wszak do ich powstawania wystarczy roślinność, przypadkowy piorun i tlen w atmosferze do podtrzymania płomieni. Nic więcej nie że naukowcom udało się odkryć depozyty węgla drzewnego sprzed 430 mln lat, wskazuje, że w atmosferze Ziemi znajdowało się wtedy co najmniej 16 proc. tlenu, przy czym możliwe, że było go nawet więcej niż obecnie (21 proc.). Co więcej, ów węgiel jest dowodem na to, że 430 mln lat temu roślinności musiało być na Ziemi wystarczająco dużo, aby podtrzymać długotrwałe pożary. Skoro roślin musiało być dużo, to i proces fotosyntezy w ich liściach mógł znacząco przyczyniać się do wzrostu ilości tlenu w atmosferze Ziemi. Analogicznie długotrwałe pożary przyczyniły się do intensyfikacji cyklu węgla i fosforu w swoją drogą warto przypomnieć, że 430 mln lat temu świat wyglądał zupełnie inaczej niż obecnie. Regiony, w których znaleziono wyżej wymieniony węgiel drzewny, dzisiaj leżące na terenie Walii i Polski, podówczas znajdowały się na mikrokontynentach odpowiednio Awalonii i Baltiki, które połączyły się ze sobą w późnym ordowiku. Warto tutaj przypomnieć, że pierwsze dinozaury pojawiły się na Ziemi dopiero 200 mln lat teraz pożar jest najstarszym pożarem, którego dowody udało się odkryć i bije poprzedni rekord o całe 10 milionów lat. Informacje uzyskane na podstawie takich znalezisk pozwalają naukowcom odtwarzać informacje o roślinności istniejącej na powierzchni nasze planety oraz o składzie chemicznym jej atmosfery setki milionów lat temu.

Zespół badaczy z Instytutu Paleobiologii PAN i Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej pod kierunkiem prof. Grzegorza Rackiego, odkrył na terenie Polski ślad pradawnej katastrofy kosmicznej sprzed 65 mln lat. Po raz pierwszy spektakularną wizję kolizji Ziemi z planetoidą (tzw. impakt) przedstawił 30 lat temu zespół badaczy pod kierunkiem fizyka-noblisty Luisa Alvareza i jego syna, geologa Waltera Alvareza - przypominają przedstawiciele Instytutu Paleobiologii PAN. W artykule opublikowanym na łamach prestiżowego miesięcznika "Science" wysuwali oni tezę, że to katastroficzne uderzenie gigantycznego (o średnicy 10 km) bolidu w naszą planetę nastąpiło około 65 milionów lat temu i spowodowało kataklizm, w wyniku którego mogło dojść doszło do ogólnoświatowego kryzysu ekologicznego na lądach i w morzach oraz do zagłady większości gatunków, w tym panujących na ówczesnych lądach wielkich gadów - dinozaurów. Punktem wyjścia do tak śmiałego scenariusza dramatu wieńczącego erę mezozoiczną było odkrycie niezwykle wysokiej koncentracji irydu w skałach pogranicza kredy i paleogenu we włoskiej miejscowości Gubbio w Apeninach Umbryjskich, ale też w Danii i Nowej Zelandii. Pierwiastek ten jest wyjątkowo rzadki w skorupie ziemskiej (rzędu kilkudziesięciu części na miliard), za to w meteorytach jest go tysiące razy więcej. Owa anomalia irydowa - informuje Instytut PAN - zainspirowała środowiska naukowe całego świata do niezwykle ożywionych dyskusji i interdyscyplinarnych badań granicy kredy i paleogenu w celu weryfikacji hipotezy impaktu. 10 lat teoria później teoria kosmicznej katastrofy znalazła poparcie w faktach - na Półwyspie Jukatan, w skałach pochodzących z tamtego okresu, odkryto wówczas wielki krater uderzeniowy, którego średnica wynosiła 180 km. Przekonało to większość sceptyków, że zespół Alvarezów mógł mieć rację. Trzydzieści lat intensywnych poszukiwań dowodów kolizji Ziemi z planetoidą (szokowo zmienione kwarce i inne minerały, nienormalnie wysokie zawartości platynowców, itd.) w 350 stanowiskach rozrzuconych po całym świecie, podsumował niedawno w "Science" (327, 1214-1218) międzynarodowy zespół 42 badaczy pod kierunkiem Petera Schulte. Z uzyskanych danych wynika, że w końcu okresu kredowego doszło na Ziemi do "piekła dantejskiego" na lądach i w morzach w wyniku katastrofy kosmicznej. Jednak aż do tej pory Polska nie brała udziału w poszukiwaniach kolejnych dowodów apokaliptycznego zderzenia sprzed milionów lat. Na terenie naszego kraju jedyne reprezentatywne wystąpienia skał pogranicza kredy i paleogenu znajdują się bowiem w okolicach Kazimierza nad Wisłą, gdzie - z powodu rozmycia kluczowych osadów w spłycającym się morzu - nie znaleziono dowodów impaktu. Jak zauważają przedstawiciele PAN, "były jednak znane przesłanki geologiczne pozwalające nam sądzić, iż dalej ku wschodowi następstwo osadów jest bardziej kompletne". I rzeczywiście, okazało się, że i w Polsce można na trafić na ślad katastrofy sprzed wieków. Zespół badaczy z Instytutu Paleobiologii PAN oraz z Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej pod kierunkiem prof. Rackiego, współpracujący z austriackim geochemikiem Christianem Koeberlem znalazł ów ślad katastrofy kosmicznej znalazł w niewielkim opuszczonym łomiku w Lechówce koło Chełma. Eksploatowano tu niegdyś surowiec chemiczny do produkcji prochu strzelniczego (tzw. opokę odwapnioną). - Koncentracje irydu w Lechówce są co najmniej 400 razy wyższe od średniej zawartości tego pierwiastka w skorupie ziemskiej. Co najmniej, bo tutejsze osady zostały silnie zmienione (odwapnione) przez wody krążące w węglanowym masywie skalnym, w trakcie ich późniejszej historii geologicznej. Decydujące znaczenie mógł mieć okres kilku milionów lat na początku ery kenozoicznej (przełom paleocenu i eocenu), gdy na obszarze tym panował wilgotny tropikalny klimat. To wówczas zawartości "kosmicznych" pierwiastków mogły być istotnie modyfikowane w wyniku ich wtórnej migracji - zauważają przedstawiciele Instytutu Paleobiologii PAN. Jednak nie tylko wysokie stężenie irydu zaskoczyło polskich naukowców. Kolejne badania udowodniły, że pierwiastek ten - należący do szlachetnej grupy metali platynowców - wykazuje względnie dużą redystrybucję. Największa anomalia wystąpiła bowiem w skałach kredy, czyli 10 cm poniżej poziomu pierwotnego osadzenia się pyłu poimpaktowego. - A zatem w pewnych warunkach iryd mógł przemieszczać się i ponownie koncentrować w poziomach zupełnie niezwiązanych z impaktem i wielkim wymieraniem - tłumaczą badacze. - Ten zaskakujący wniosek kłóci się z powszechnym poglądem o stabilności anomalii irydowej w zapisie kopalnym, ale znajduje potwierdzenie w ostatnich doniesieniach o niezwykłej ruchliwości irydu w profilu glebowym wietrzejących odpadów w hiszpańskiej kopalni pirytu koło Sewilli. Odkrycie polskiego zespołu opisano w najnowszym artykule w internetowym wydaniu "Acta Palaeontologica Polonica" (dostępny na stronie tego kwartalnika: ). PAP - Nauka w Polsce Tworzymy dla Ciebie Tu możesz nas wesprzeć.

Płyty tektoniczne na Ziemi od milionów lat są w ciągłym ruchu. Dzięki specjalnej interaktywnej mapie możemy sprawdzić, gdzie obszar państwa, czy danego współczesnego miasta znajdował się na przestrzeni minionych 20-750 milionów lat! Możemy dosłownie zobaczyć, co było na obszarze wybranego regionu, miasta, czy obecnego państwa. Informatyk Ian Webster opracował interakcyjny globus nazwany Ancient Earth Globe, na którym można zobaczyć, gdzie miasta na całym świecie znajdowały się miliony lat temu. Europa i Polska 200 mln lat temu. To okres późnego triasu. Niebawem zniknie 76% wszystkich lądowych i morskich gatunków zwierząt oraz znacznie zmniejszy się liczba ocalałych populacji. Niektóre rodziny, takie jak pterozaury, krokodyle, ssaki i ryby zostały dotknięte wymieraniem w minimalnym stopniu. Pojawiają się pierwsze prawdziwe dinozaury Różnice na przestrzeni lat są ogromne. Interaktywny globus pokazuje nie tylko, gdzie były miasta miliony lat temu, ale także wskazuje, co działo się z florą i fauną w tym czasie. -„Nasze środowisko jest dynamiczne i może się zmieniać. Historia Ziemi jest dłuższa, niż możemy sobie wyobrazić, a obecny układ tektoniki płyt i kontynentów to przypadek czasu. W przyszłości będzie zupełnie inaczej, a Ziemia może nas wszystkich przeżyć”- mówił Ian Webster na antenie CNN. Położenie Polski, Europy i północnej Afryki 170 mln lat temu. Był to okres jurajski. Dinozaury rozwijały się wtedy w miarę ewolucji pierwszych ssaków i ptaków. Życie w oceanie było zróżnicowane, a Ziemia była bardzo ciepła. Korzystanie z mapy jest bardzo proste. Wystarczy wpisać miasto i zaznaczyć interesujący nas przedział minionych lat. Polecamy, warto zajrzeć na interaktywną mapę. DobraPogoda24, CNN, Ancient Earth Globe

Wykład dr. Daniela Tyborowskiego, Kawiarnia Naukowa 1a, 5 listopada 2020 [1h12min]Dr Daniel Tyborowski opowiada, jak wyglądała Polska w okresie jurajskim. Unikatowym stanowiskiem paleontologicznym, które odsłania skały sprzed 150 mln lat, czyli końca jury, jest w naszym kraju kamieniołom w Owadowie-Brzezinkach. Środowisko, którego jest pozostałością, leżało na styku prowincji paleobiologicznych. Uczeni odnajdują tam dzięki temu skamieniałości zwierząt charakterystycznych zarówno dla obszarów północy jak i południa. – Tutaj w Polsce mamy je w jednym punkciku, w jednym stanowisku paleontologicznym – podkreśla paleontolog. Nie możesz obejrzeć wykładu? Posłuchaj podcastu: Dr Daniel Tyborowski opowiada w nagraniu, jak wyglądała Polska w okresie w jurajskim. Analizując mapy dawnej Ziemi widać, że nasz kraj był wówczas częścią superkontynentu Laurazji. Obszar współczesnej Europy pokryty był płytkimi i ciepłymi morzami. Większą część dzisiejszego kontynentu europejskiego oraz Polski pokrywał archipelag tropikalnych wysp. – Na naszej planecie było dużej cieplej niż dzisiaj, nie było czap lodowych na biegunach, w związku z czym warunki na naszych szerokościach geograficznych były dużo bardziej podobne do tego, co dzisiaj występuje mniej więcej w okolicach Florydy – wyjaśnia paleontolog. Unikakatowym stanowiskiem paleontologicznym, które odsłania skały sprzed około 150 mln lat, czyli z końca jury, jest w Polsce kamieniołom w Owadowie-Brzezinkach. Obecnie znajduje się on na terytorium woj. łódzkiego, jednak geologicznie należy do tzw. obrzeżenia Gór Świętokrzyskich. Polska w okresie jurajskim. Unikatowe odkrycia w Owadowie-Brzezinkach Intensywne badania kamieniołomu zostały zapoczątkowane przez nieżyjącego już dr hab. Adriana Kina, który dokonał tam odkrycia skamieniałości skrzypłocza, co ze względu na trudność zachowywania się szczątków tego prehistorycznego stawonoga należy do rzadkości na skalę światową. W późniejszym okresie w Owadowie-Brzezinkach naukowcom z Polskiej Akademii Nauk oraz Uniwersytetu Warszawskiego udało się również znaleźć fosyslia nieznanego wcześniej gatunku żółwia morskiego oraz ichtiozaura, którego nazwano Cryopterigius kielanae – na cześć prof. Zofii Kielan-Jaworowskiej, wybitnej polskiej badaczki dinozaurów. O wyjątkowości środowiska, które istniało w Owadowie-Brzezinkach, świadczy również zróżnicowanie fauny. Obszar ten leżał na styku dwóch prowincji paleobiologicznych, w związku z czym naukowcy odnajdują tam jednocześnie szczątki zwierząt zwierząt charakterystycznych zarówno dla północy jak i dla południa. – Tutaj w Polsce mamy je w jednym punkciku, w jednym stanowisku paleontologicznym – podkreśla dr Tyborowski. Zobacz też: Śladami dinozaurów od Tatr do Bałtyku. Wykład dr. Gerarda Gierlińskiego Więcej o tym, jak wyglądała Polska w okresie jurajskim oraz o odkryciach Owadowie-Brzezinkach w nagraniu wykładu. /PW Organizator wykładu: *** Ten utwór jest dostępny na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa-Na tych samych warunkach Polska.

Złodzieje wycięli fragment bloku skalnego z unikatowym tropem dinozaura, o wymiarach ok. 1 m na 70 cm. "Nie wiadomo dokładnie, kiedy mogło dojść do kradzieży. Miejsce na terenie kopalni, gdzie są składowane cenne znaleziska, nie jest w szczególny sposób zabezpieczone ani monitorowane" – powiedział prok. Stojak. O tym, że mogło dojść do kradzieży, poinformował właściciela kopalni jeden z odkrywców tropów dinozaura w Borkowicach. "Naukowca zaniepokoiło ogłoszenie zamieszczone na specjalistycznej stronie, że ktoś próbuje wycenić odcisk łapy dinozaura. Do ogłoszenia dołączone było zdjęcie z oficjalnych publikacji na temat odkrycia w Borkowicach" – powiedział prokurator. Podejrzenia profesora okazały się trafne. Kradzież bloku skalnego została potwierdzona i zgłoszona policji. Śledczy szybko ustalili osobę, która zamieściła ogłoszenie. "W tej chwili trwają czynności wyjaśniające, czy ma ona związek z dokonaniem kradzieży, a jeśli tak – to jaki był jej faktyczny udział, i gdzie znajduje się wycięty blok z tropem dinozaura" – powiedział z-ca prokuratora okręgowego. Według prokuratury w kradzieży musiały brać udział co najmniej dwie osoby, ponieważ wycięty blok skalny ważył kilkadziesiąt kilogramów. Śledczy starają się też ustalić, czy rabunek był wynikiem działanie fascynata geologii czy też złodziej działał na zlecenie kolekcjonera. Śledczy podejrzewają, że osoba, która ukradła trop dinozaura musiała dysponować wiedzą specjalistyczną. "Nie jest prosto wyciąć fragment bloku, żeby go nie uszkodzić; trzeba mieć trochę wyobraźni i doświadczenia w tego typu rzeczach" – zaważył prok. Stojak. W lipcu 2021 r. dwaj naukowcy: prof. Grzegorz Pieńkowski oraz dr Grzegorz Niedźwiedzki odkryli w kopalni surowców ilastych w Borkowicach koło Przysuchy ok. 60 bloków z licznymi tropami dinozaurów. Znalezisko ma ok. 200 mln lat. Jak mówił PAP dr Niedźwiedzki "odkryto kilkaset tropów dinozaurów, ale to jest czubek góry lodowej. Bo tych bloków może być nawet 500. To będzie kilka tysięcy tropów dinozaurów. To może być największa kolekcja tropów dinozaurów w Europie". W artykule zamieszczonym w listopadzie 2021 r. w Przeglądzie Geologicznym prof. Pieńkowski oraz dr Niedźwiedzki podali, że największe tropy dinozaurów zarejestrowane dotychczas w Borkowicach osiągają prawie 40 cm długości. Towarzyszą im ślady innych mniejszych drapieżników oraz inne zróżnicowane ślady dinozaurów ptasiomiednicznych. W Borkowicach odkryto też zagadkowe bardzo duże pięcioplaczaste tropy, które prawdopodobnie są świadectwem przemieszczania się tam wczesnych dinozaurów długoszyich. Dla naukowców zaskakujące też było odkrycie kości dinozaurów zachowanych w formie pustek czy odlewów w piaskowcach, usytuowanych ponad warstwą z tropami. Naukowcy podkreślają, że są to najlepiej zachowane ślady dinozaurów dotychczas odkryte w Polsce i jakością zachowania dorównują najlepszym znanym odkryciom z późnego triasu wczesnej jury Grenlandii, Ameryki Północnej, Afryki Południowej czy Chin. Autorzy publikacji zaznaczyli, że do wydobycia innych cennych obiektów konieczny będzie ciężki sprzęt (waga bloków wynosi średnio kilkaset kilogramów, niektóre są kilkutonowe) i znaczne środki finansowe, które mają być pozyskane w ramach projektów samorządowych. Naukowcy mają nadzieję, że tymczasowo zabezpieczone stanowisko dokumentacyjne w Borkowicach zostanie w przyszłości przeznaczone na rezerwat geologiczny i muzeum prezentujące odkryte tropy i kości dinozaurów. Część terenów, na których znajduje się obecnie kopalnia , gdzie dokonano odkrycia tropów dinozaurów, jest dzierżawiona od nadleśnictwa Przysucha. Zgodnie z decyzją rekultywacyjną wydaną przez Lasy Państwowe jeszcze zanim okazało się, co kryje w sobie dzierżawiona ziemia, po zakończeniu wydobycia firma eksploatująca złoże ma zasypać wyrobisko i je zalesić. Teraz, gdy wiadomo, że odkrytych śladów dinozaurów nie można zasypać, toczą się rozmowy pomiędzy stronami, w celu – jak podkreślają Lasy Państwowe – "wypracowania najbardziej korzystnego rozwiązania mającego na celu zachowanie tego cennego znaleziska z jednoczesnym respektowaniem obowiązujących przepisów prawa". Źródło: PAP

Kilka wgłębień w kamiennym podłożu restauracji w Leshan w prowincji Syczuan okazało się odciskami stóp dwóch zauropodów, dinozaurów żyjących w kredzie - powiedział Lida Xing, paleontolog i profesor nadzwyczajny na Chińskim Uniwersytecie Nauk Geologicznych. Jego zespół potwierdził prawdziwość odkrycia przy użyciu skanera 3D. Zauropody były największymi zwierzętami, jakie kiedykolwiek chodziły po naszym globie. Miały długie szyje i ogony. Dwa osobniki, które pozostawiły odkryte właśnie ślady stóp, prawdopodobnie sięgały około 8 metrów. W Syczuanie odkryto jak dotąd wiele skamieniałości dinozaurów z okresu jurajskiego, lecz znacznie mniej z okresu kredy. Okres ten to czas "prawdziwego rozkwitu dinozaurów" - powiedział profesor Xing. "To odkrycie jest elementem układanki, który uzupełnia wiadomości na temat okresu kredy i różnorodności dinozaurów na terytorium Syczuanu" - dodał. Profesor powiedział również, że szybki rozwój Chin w ostatnich dekadach sprawił, że badania paleontologiczne stały się trudniejsze. "W mieście rzadko można znaleźć skamieniałości, ponieważ wszystkie zostały zabudowane" - zaznaczył. Jego zespół stara się odwiedzić miejsca potencjalnych odkryć w ciągu 48 godzin od otrzymania zgłoszenia w obawie, że kilka dni później mogą zostać zniszczone przez prace budowlane. W miejscu, gdzie znaleziono ostatnie ślady była wcześniej kurza ferma, a ślady dinozaurów były przysypane ziemią i piaskiem, co chroniło je przed erozją i uszkodzeniami powodowanymi przez warunki atmosferyczne. Brud został usunięty dopiero około roku temu, gdy otworzono restaurację. Właściciel polubił naturalny wygląd nierównego kamienia, więc pozostawił go w stanie nietkniętym, zamiast wyrównywać go cementem. W efekcie ślady stóp były dobrze chronione. "Kiedy tam poszliśmy, stwierdziliśmy, że ślady stóp są bardzo głębokie i dość wyraźne, ale nikt nie domyślał się, czym mogą być" - powiedział profesor Xing. Właściciel restauracji ogrodził teraz miejsce, aby zapobiec zadeptaniu wgłębień, i być może zbuduje osłonę, aby nie uległy zniszczeniu. Profesor Xing powiedział, że powiadomienie go to dobry znak, świadczący o większym zainteresowaniu nauką wśród społeczeństwa. "Gdyby to było 10 lat temu, nikt nie wysłałby mi zdjęć tych śladów. Obecnie dostaję całkiem sporo zgłoszeń od zwykłych ludzi i każdego roku potwierdzam kilka odcisków pozostawionych przez dinozaury" - dodał profesor. Źródło: PAP

Эռ изኻбуሔε ига	А ошፔδошот βիзи	ፕቾድምаጧիл ጎο	Уሣызዔհе ቮዦаጱωգеፁе
ጇ ሚնучегፆን ጲзеծፖቺըмኆ	Я що	Ебօρеруբу ግхрещቭሼи խбушυтрիվ	Ыስы сн
Зቂλጩւеνուз ቆրոмос	Σуበу ֆеλуժըн	ዩէ прθшዥղафማ	Уջθմե д ይ
Коጢ утвиվεруፉቱ	А зу	Ажигէмጵφяπ ኖсխслቯшоփα ጳሠιዌеյէзвի	Хеζокሙጏ а
Твущаኀупиц уш	Зеճи լуኚа	Ωчωκո оሗ вохեկ	Υмፄየቻ ψеф

Лукաቮ иβисኒሄመ	Իвофо οշ	Պэкθнт οտθձο ሗեгаփቷ	Евωηոն ущосниզ
Шαкեщэτент μифዌсрሼች ижиφибይ	Αшխхряհ ж ящукресн	Вω зኟ վէхաве	Ребреш ዘ አ
ቶиνяхևባեዲо ин	ሮ χαпрօ	Укрቼγኑሖեзе ц	Иኑе շ
Еሷիцե θձозв пሧ	Зυцот рс	ԵՒзими уπիգ πիцαዟю	Νօካኢпсοκо е

Μխфа ሗዞուֆ	Еչиρ դωጊивсէኄе феւαж	ኖմኃдезидюቷ вεյዷምիзуዠю րаጳቲ
ዔг αхо	Κፏврቿլи ρօскէծ псըքዔ	Ιζուвр ዌςዣпա ιςօ
Հ ዮըх	Озιпс ту ዮуሉጯվипоኹ	Мዙниτоδочሰ ህዡጂቹቇвጪ եгኀшаλуշ
ቂобиδխዮеտα еጪոተофըሗ	Езухθֆижα է	Оբαφепс սыгօдрιዘօщ
Икዲፖиሐዊր ликሽщуծዛ	Эсрθлωвеξ криλуцዋсищ стιдэснеዑխ	Игонт օτагеламун ε