Czym jest nekromancja?Istnieje wiele gałęzi magii, a jedną z nich jest zniesławiona nekromancja. Etymologia tego terminu wywodzi się z greckich słów „nekros”- martwe i „manteria” - wróżbiarstwo. Zatem, nekromancja to w zarysie sztuka przepowiadania przyszłości za pomocą jest jednym z wielu odłamów czarownictwa. Powszechnie zalicza się ją do grupy praktyk czarnej to bardzo rozległa dziedzina magii. Sztuka ta polega nie tylko na wróżeniu z wnętrzności zmarłych (zarówno zwierząt, jak i ludzi) ale także z pomocą duchów. Jest to starożytna praktyka, wspólna dla mistycznej lub nadprzyrodzonej tradycji różnych kultur. Niektórzy z adeptów tej odmiany magii, oprócz samego wzywania duchów, podejmują próby przywrócenia dusz do martwych ciał, zarówno ludzkich, jak i - Zniesławiona tradycja magicznaKrótka historia nekromancjiSłynny Strabon wspomina o nekromancji jako o głównej formie wróżbiarstwa wśród ludów Persji. Przypuszcza się, że była ona rozpowszechniona również wśród Chaldejczyków, w Etrurii i Babilonie. W greckiej mitologii, Odyseusz podróżuje do Hadesu (źródło 1) i próbuje przywołać duchy zmarłych za pomocą zaklęć, których nauczył się od czarownicy Kirke. Już Wolfram von Eschenbach odwołuje się do nekromancji w swoim Percivalu (źródło 2), gdzie w starożytnej Persji, mag o imieniu Klinschor zyskuje moc kontrolowania wszystkich duchów zamieszkujących przestrzeń pomiędzy ziemią a starożytnej Grecji, praktyka nekromancji wiązała się z zejściem do Hadesu w celu konsultowania się ze zmarłymi, zamiast wzywania duchów do siebie. Nekromanci z Tesalii mieli zwyczaj skraplania zwłok świeżą krwią i składania ofiar wokół zmarłych w celu przekonania ich dusz do udzielenia odpowiedzi na ważne pytania (źródło 3).Starożytni Rzymianie wróżyli z wnętrzności zwierząt (źródło 4) ofiarowanych na cześć jakiegoś bóstwa. Rzymskie sposoby wróżenia pochodziły głównie od Etrusków. W Rzymie wróżyć mógł każdy obywatel. Niektórzy posuwali się pod tym względem nieco dalej i wykopywali z ziemi ludzkie zwłoki, przeprowadzali magiczne obrzędy, których celem miało być przywołanie ducha z powrotem do ciała, a następnie wypytywali zmarłą osobę o dręczące ich średniowieczu nekromancja powszechnie uchodziła za maleficium, a Kościół Katolicki stanowczo ją potępiał. Jedną z cech wspólnych wśród nekromantów było z reguły stosowanie pewnych toksycznych i halucynogennych ziół, takich jak lulka czarna, zimnica, belladonna lub mandragora, zwykle w magicznych maściach lub miksturach (źródło 5).Powszechnie przypuszcza się, iż średniowieczne praktyki magiczne związane z nekromancją wywodzą się z zapożyczonej z bliskiego wchodu magii astralnej (wpływ arabski) oraz z egzorcyzmów chrześcijańskich i żydowskich. Dla przykładu, zarówno praktykowanie okadzania, jak i akt zakopywania obrazów, odnotowuje się zarówno we wspomnianej magii astralnej, jak i w nekromancji. Jeśli natomiast chodzi o wpływy chrześcijańskie i żydowskie, to pojawiają się one w symbolach i formułach zaklęć stosowanych przez średniowiecznych nekromantów (źródło 6)Co ciekawe, okazuje się, iż średniowieczni nekromanci bardzo często byli chrześcijańskimi duchownymi! Większość z nich posiadała bowiem podstawową wiedzę o egzorcyzmach i miała dostęp do ksiąg dedykowanych astrologii i demonologii, jednak, ich edukacja nie zawsze była połączona z kierownictwem duchowym, co umożliwiło niektórym łączenie obrzędów chrześcijańskich z praktykami okultystycznymi, pomimo ich stanowczego potępienia w doktrynie chrześcijańskiej (źródło 7).W XVI wieku, jednym z najsłynniejszych okultystów pasjonujących się nekromancją był John Dee, który nie tylko potrafił porozumiewać się z duchami, ale umiał biegle rozmawiać z sztuka nekromancji cieszy się bardzo złą renomą, a jej adepci nie mają zwyczaju publicznie chwalić się tajemną wiedzą. Znaczna większość współczesnych nekromantów przewiduje przyszłość poprzez zapraszanie duchów do komunikacji na poziomie mentalnym. Ten rodzaj praktyk jest niezmiernie trudny do opanowania, gdyż wymaga naprawdę wielu poświęceń, a jednocześnie należy do obecnie najbardziej akceptowalnych metod przekonują, że nekromancja jest złaPomimo wzmianek dotyczących nekromancji w Starym Testamencie, zdaniem Katolików nekromancja jest Pierwszej Księdze Samuela, czarownica z Endor przywołała ducha proroka Samuela, aby odpowiedział na pytania zadane przez króla Saula (źródło 8). Samuel oznajmił królowi, że następnego dnia umrze wraz ze swoimi potomkami i tak się też przestrzega przed nekromancją, ponieważ ma stanowić obrazę dla Boga (Księga Kapłańska 19:26; Powtórzonego Prawa 18:10; Galacjan 5:19-20; Dz 19: 19). Dlaczego Pismo Święte potępia praktykę nekromancji? Otóż, Katolicy podają ku temu kilka powodów. Przede wszystkim, ktokolwiek praktykuje te czary, naraża się na atak ze strony złych duchów. Szatan i jego demony mają na celu nasze potępienie, a nie przekazywanie nam wiedzy. Po drugie, nekromancja nie polega na zadawaniu pytań Bogu, który obiecuje dobrowolnie udzielać mądrości wszystkim, którzy o to proszą (Jakuba 1:5). Bóg zawsze ma zamiar prowadzić człowieka do prawdy i życia, podczas gdy demony za wszelką cenę będą dążyć do naszej przekonują, iż idea kontaktowania się z duchami zmarłych jest zawsze zła. Wierzący w Kościół Katolicki powiadają, że nekromanci nieuchronnie nawiązują kontakt z demonami, a nie z duchami zmarłych bliskich. Zdaniem Katolików, po śmierci ciała, ludzka dusza wędruje natychmiast do nieba lub piekła. Nie ma zatem możliwości nawiązania z nią kontaktu ze świata żywych. Dlatego każda próba porozumiewania się z duszami jest niepotrzebna i bardzo przypadek nekromancjiBył to rok 1560, gdy w miasteczku Preston spotkali się trzej astrologowie sądowi (źródło 9). Ich zamiarem było przywołanie z powrotem do ciała ducha zmarłej osoby za pomocą Dee i Edward Kelly praktykują nekromancję. Wersja ISłynny okultysta dr Dee, Edward Kelly oraz Paul Wareing dokładnie o północy wtargnęli na teren cmentarza parafii St. Leonard w Walton-le-Dale w celu przesłuchania ducha zmarłej osoby. Panowie zatem otworzyli grób, zdjęli wieko trumny i zabrali się do dzieła stosując różnego rodzaju magiczne Dee i Edward Kelly praktykują nekromancję. Wersja IIPowiada się, iż martwe ciało rzeczywiście zostało tymczasowo ożywione przez ducha, który ponownie do niego wszedł! Ożywione ciało wyszło z grobu i stanęło przed grupką nekromantów. Powiada się, że zmarła osoba nie tylko zaspokoiła niegodziwe zachcianki trzech okultystów, ale także dostarczyła im kilku dziwnych przepowiedni odnośnie osób z sąsiedztwa, a wszystkie zapowiedziane zdarzenia spełniły się co do - - Wizyta Odysa w Hadesie - opis;2 - Wikipedia - Parsifal (postać literacka);3 - Femdom Teologia - Necromancía;4 - Bryk - Sztuka wróżenia w starożytnych Atenach i Rzymie;5 - Raetsch, Ch. (2005). The encyclopedia of psychoactive plants: ethnopharmacology and its applications. US: Park Street Press. pp. 277–282;6 - Kieckhefer 2011, pp. 165–166;7 - Kieckhefer 2011, pp. 153–154;8 - Deon - Stary Testament - I Księga Samuela;9 - Mysterious Britain and Ireland - St Leonards, Walton-le-Dale.

Odejście bliskich z reguły jest dla nas zaskoczeniem, zawsze przychodzi nie w porę. Pojawia się, zabiera i odchodzi, zostawiając w zamian nie dający się wyrazić ból. Ból, który ukoić mogą wspomnienia. Te skrywane w pamięci, ale też – a może przede wszystkim – te, którymi możemy się podzielić z rodziną, znajomymi i o zmarłych – trzeba to wyraźnie zaznaczyć – nie powinno polegać na wzbudzaniu smutku u czytającego. Musimy pamiętać, że wspomnienia to cenny dar, przedłużający pamięć o tych, których już między nami nie ma. Chociaż na chwilę wypełniają pustkę po rodzicach, dziadkach, rodzeństwie, sąsiadach, przyjaciołach ze szkolnej ławki, znajomych z pracy. Nie ma nic złego w tym, że wywołają uśmiech na naszej twarzy. Co więcej, one właśnie po to napisać wspomnienie? Zbierz informacjePierwszą rzeczą, o której powinniśmy pamiętać, kiedy zaczynamy pisać wspomnienie, jest zrobienie planu. To konieczne, aby nie umknęło nam nic istotnego. Pamiętajmy przy tym o kilku prostych sprawach:- zbierzmy osobiste rzeczy pozostawione przez zmarłą osobę: świadectwa szkolne, pamiątki z podróży, ulubione przedmioty, ukochane książki, płyty, itp. Przypomnijmy sobie, czy łączą się z tymi rzeczami nasze własne wspomnienia. Może zostały zdobyte w szczególnych okolicznościach, może były podarowane przez kogoś szczególnie ważnego dla osoby wspominanej? shutterstock– przejrzyjmy albumy i pudła z fotografiami. To, co tam znajdziemy może przywołać w naszej pamięci wydarzenia i miejsca z przeszłości, o których warto napisać. W tym samym celu można też – o ile takie materiały mamy – obejrzeć domowe filmy video ze zmarłą osobą w roli głównej. Poza tym, tak znalezione zdjęcia i filmy przydadzą się do stworzenia galerii w internetowym miejscu możemy też przewertować strony serwisów społecznościowych (Facebook, Instagram itp.). Być może informacje tam znalezione przypomną nam zapomniane wydarzenia, o których też warto wspomnieć?Po przeszukaniu domowych archiwów i własnej pamięci, przepytaj bliższą i dalszą rodzinę, znajomych wspominanej osoby, jej sąsiadów, przełożonych lub podwładnych. To też doskonałe źródło wspomnień. Niech i oni opowiedzą o swoich przeżyciach związanych ze zmarłą osobą, latach szkolnych, wspólnych wakacjach, współpracy przy rozwiązywaniu problemów zawodowych. Może ktoś przypomni sobie jakieś szczególne zdarzenie, które dobrze portretuje opisywanego krewnego? Warto o tym napisać. Takie zderzenie różnych punktów widzenia z pewnością pozwoli stworzyć znacznie ciekawszy, bardziej autentyczny i wiarygodny portret wspominanej przy tym, aby zaplanować czas na rozmowę i aby przeprowadzić wywiady osobiście, chociaż – szczególnie obecnie, w dobie pandemii koronawirusa – może też to być przez telefon, lub internetowe komunikatory (oczywiście upewniając się wcześniej, że nasz rozmówca też się nimi posługuje), jak Facetime, Messenger, Skype, Zoom, WhatsApp jeśli nasi rozmówcy znają kogoś, kto przeżył z naszym bohaterem coś szczególnego (o czym nie musimy przecież wiedzieć), poprośmy o kontakt do tej osoby (np. nr telefonu, adres mailowy).Rozmawiając, dobrze jest poinformować interlokutorów o naszych zamiarach: dlaczego rozmawiamy, jak chcemy wykorzystać zebrane informacje i gdzie one się ukażą. Z reguły spotkamy osoby chętne do rozmowy, ale może też być tak, że ktoś nie zechce się z nami dzielić wspomnieniami. Nie miejmy o to pretensji, opowiadanie o zmarłych nie zawsze jest łatwą tyle wywiadów, ile się da – im więcej tym bogatsze i pełniejsze będzie wspomnienie. Rozmowy dodatkowo nagrywajmy tak, aby w każdej chwili móc do nich wrócić – na wypadek, gdyby jakiś szczegół umknął naszej uwadze podczas robienia wspomnień o zmarłych. Od czego zacząć?Tekst wspomnieniowy – jak zresztą każdy inny – powinien mieć przemyślaną od początku do końca formę. Dobrze jest zaprezentować w pierwszym akapicie wspominaną osobę – kim była, co robiła, dzięki czemu została zapamiętana, dlaczego postanowiliśmy o niej takiej prezentacji możemy przejść do chronologicznego przedstawienia historii naszego bohatera/naszej bohaterki – od dzieciństwa i okresu dojrzewania począwszy. Napiszmy o jego/jej wykształceniu, pracy, odbytych podróżach, pasjach i zainteresowaniach. Przypomnijmy osiągnięcia i zasługi, nie zapominając o przyznanych odznaczeniach i innych zaszczytach. Wspominając osobę, możemy też przedstawić wydarzenia historyczne, w których ona brała udział. Tam, gdzie się da, dajmy cytaty z przeprowadzonych rozmów, szczególnie te dotyczące poszczególnych faktów z życiorysu naszego bohatera/naszej bohaterki. Możemy też oddać głos wspominanej osobie, np. poprzez zacytowanie jego/jej autentycznych wypowiedzi. To nie tylko uwiarygodnia nasz przekaz, ale też bardzo go bardzo ważne, nasze wspomnienie zawsze powinno być utrzymane w zgodzie z faktami, w oparciu o zebrane informacje i te znane nam osobiście z życiorysu wspominanej osoby. Ale trzeba zawsze przy tym pamiętać, aby przede wszystkim osiągnąć nasz cel - prezentację wybranej osoby – i to jest tu bardzo ważne - w korzystnym dla niej świetle. Zmarłych wspominamy, i jest to szlachetny zwyczaj, w sposób dla nich życzliwy i przychylny. Pomijamy wady, prezentując wyłącznie zalety. Kreujemy w ten sposób jego/jej pozytywny wspomnienie o zmarłym bliskim można zamieścić TUTAJ

W przypadku śmierci małżonka owdowiała osoba zobowiązana jest do rozliczenia podatku dochodowego od osiągniętych przychodów swoich oraz swojego zmarłego małżonka. Ustawodawca wyszedł naprzeciw wdowcom i umożliwia im dokonanie rozliczenia z uwzględnieniem zmarłego małżonka. W poniższym artykule opisujemy, jak wygląda prawidłowe rozliczenie roczne ze zmarłym roczne ze zmarłym małżonkiem – warunkiAby podatnik mógł rozliczyć się wspólnie z małżonkiem, musi spełnić on określone warunki, które przedstawiliśmy w poniższej tabeli:Warunki pozwalające rozliczyć się z wspólnie z małżonkiem Sytuacje pozbawiające podatnika prawa do wspólnego rozliczenia z małżonkiempodatnik pozostawał w związku małżeńskim (wystąpienie separacji bez orzeczenia sądu – nie pozbawia prawa do wspólnego rozliczenia)wystąpił rozwód lub separacja orzeczona przez sądprzez cały rok podatkowy istniała między małżonkami wspólność majątkowa (umowa o rozszerzeniu lub ograniczeniu wspólności majątkowej – nie pozbawia prawa do wspólnego rozliczenia)posiadanie umowy o rozdzielności majątkowejoboje małżonkowie opodatkowują przychody na zasadach ogólnych (wyjątkiem jest osiąganie przychodów z tytułu najmu prywatnego, który opodatkowany jest ryczałtem, lecz nie pozbawia prawa do wspólnego rozliczenia)jeden z małżonków podlegał w ciągu roku przepisom o podatku liniowym (PIT-36L), podatku tonażowym, karcie podatkowej (PIT-16A) czy ryczałcie od przychodów ewidencjonowanych (PIT-28) lub przepisom ustawy o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnychmałżonkowie pozostają polskimi rezydentami podatkowymimałżonkowie nie są polskimi rezydentami podatkowymimałżonkowie złożą wniosek o wspólne opodatkowanie (takim wnioskiem jest złożenie samego zeznania rocznego)małżonkowie nie złożą wniosku o wspólne opodatkowanie (przy czym mogą oni złożyć później korektę i rozliczyć się wspólnie, po spełnieniu pozostałych wymogów)W zasadzie aby rozliczyć się wspólnie z małżonkiem, należy spełnić powyższe warunki, przy czym w przypadku śmierci małżonka rozliczenie roczne ze zmarłym małżonkiem odbywa się na podobnych warunkach, z tą różnicą, że jeśli związek małżeński został zawarty przed rozpoczęciem roku podatkowego, a małżonek zmarł w trakcie roku, to podatnik ma prawo się rozliczyć ze zmarłym małżonkiem, mimo że nie minął pełny rok podatkowy. Rozliczenie roczne ze zmarłym małżonkiem możliwe jest również, gdy związek małżeński trwał przez cały rok podatkowy, a małżonek zmarł po upływie roku podatkowego przed złożeniem zeznania wniosek o wspólne rozliczenie roczne ze zmarłym małżonkiem należy rozumieć zadeklarowanie wspólnego rozliczenia na zeznaniu rocznym poprzez zaznaczenie pola 6 na formularzu PIT-36 bądź PIT-37 „w sposób określony przewidziany dla wdów i wdowców”. Do pobrania: Przykład wyszła za mąż 31 grudnia 2020 roku. Niestety w wyniku wypadku zmarł 1 maja 2021 r. jej mąż. Mimo że nie minął pełny rok podatkowy, wdowa będzie mogła wypełnić rozliczenie roczne ze zmarłym małżonkiem (jeżeli spełnione są pozostałe warunki do wspólnego rozliczenia). Przykład zawarł związek małżeński 1 stycznia 2021 roku. 20 marca 2022 roku małżonka zmarła. Czy przedsiębiorca będzie mógł rozliczyć się za 2022 roku wraz ze zmarłą żoną, która była zatrudniona w innej firmie na etacie?Przedsiębiorca będzie mógł rozliczyć się w 2022 roku ze zmarłą podatkowe a rozliczenie roczne ze zmarłym małżonkiemW sytuacji gdy małżonek za swojego życia w danym roku podatkowym poniósł wydatki uprawniające go do skorzystania z określonych ulg podatkowych, to spadkobierca (żyjący małżonek) może odliczyć je od wspólnie rozliczanego móc odliczyć ulgi podatkowe zmarłego małżonka, niezbędne jest poinformowanie urzędu skarbowego o tym fakcie, w terminie 30 dni od otrzymania informacji o dochodach zmarłego męża / zmarłej roczne ze zmarłym małżonkiem a prawo do ulgi rehabilitacyjnejW sytuacji gdy podatnik w danym roku podatkowym utrzymuje osobę niepełnosprawną, może odliczyć wydatki poniesione na cele rehabilitacyjne oraz związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych tej osoby w zeznaniu rocznym. Przy czym należy spełnić określone warunki, a mianowicie, aby dochody osoby niepełnosprawnej nie przekroczyły w danym roku wartości 13 200 zł (limit obowiązujący w 2019 roku) oraz osoba niepełnosprawna pozostała z podatnikiem w określonym przepisami stosunku pokrewieństwa lub powinowactwa (np. osoba niepełnosprawna jest współmałżonkiem podatnika). W sytuacji gdy podatnik spełnia powyższe wymogi, może on odliczyć wydatki zaliczane jako „na cele rehabilitacyjne” wymienione w art. 26 ust. 7a ustawy o PIT. Należą do nich wydatki takie jak:przystosowanie pojazdów mechanicznych do potrzeb wynikających z niepełnosprawności;zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego;leki – w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł, jeśli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki (stale lub czasowo);adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności;opiekę pielęgniarską w domu nad osobą niepełnosprawną w okresie przewlekłej choroby uniemożliwiającej poruszanie się oraz usługi opiekuńcze świadczone dla osób niepełnosprawnych zaliczonych do I grupy przypadku śmierci osoby niepełnosprawnej, która była współmałżonkiem podatnika, w przepisach nie ma zastrzeżenia, że zjawisko to wyklucza prawo do skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej (czyli do odliczenia wydatków poniesionych za jej życia na cele związane z rehabilitacją lub ułatwieniem wykonywania czynności życiowych) przez podatnika (współmałżonka osoby niepełnosprawnej).Należy mieć na uwadze, że podstawą skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej jest poniesienie wydatku przez osobę niepełnosprawną lub podatnika mającego na utrzymaniu taką osobę. Wydatek ten musi być wydatkiem, o którym mowa w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz dotyczyć osoby niepełnosprawnej. W przypadku gdy w małżeństwie jeden z małżonków utrzymuje osobę niepełnosprawną (drugiego małżonka) i ponosi w związku z tym wydatki przeznaczone na cele rehabilitacyjne oraz związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych osobie niepełnosprawnej, to ma prawo odliczyć te wydatki w danym roku podatkowym (w którym zostały one poniesione). W przypadku, gdy małżonek zmarł w trakcie roku, to ulgę można odliczyć z wydatków poniesionych do dnia jego śmierci. Ulgę rehabilitacyjną ujmuje się w załączniku PIT/O deklaracji rocznej, w części B. pkt prorodzinna a rozliczenie roczne ze zmarłym małżonkiemAby skorzystać z ulgi prorodzinnej, podatnik wraz z małżonkiem w roku podatkowym muszą spełnić co najmniej jeden z następujących warunków wskazanych w art. 27f ust. 1 ustawy o PIT:wykonywać władzę rodzicielską,pełnić funkcję opiekunów prawnych, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało,sprawować opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze w przypadku jednego dziecka, małżeństwo łącznie w roku podatkowym nie może przekroczyć kwoty dochodu – 112 000 zł. W przypadku większej liczby dzieci limit ten nie na dziecko przysługuje małżeństwu, które spełnia wyżej wymienione warunki w stosunku do małoletniego dziecka (poniżej 18 roku życia) bądź dziecka, które do ukończenia 25. roku życia kontynuowało edukację w szkole lub szkole wyższej i nie uzyskało dochodów podlegających opodatkowaniu w wysokości wyższej niż 3089 zł w danym roku powyższego w sytuacji gdy małżonkowie sprawują władzę rodzicielską nad dzieckiem, to nawet po śmierci jednego z małżonków (również w trakcie roku) możliwe jest odliczenie ulgi prorodzinnej we wspólnym zeznaniu rocznym. W związku z tym małżonek może zdecydować, czy chce odliczyć ulgę podatkową samodzielnie (jako osoba samotnie wychowująca jedno dziecko – w tej sytuacji jej kwota dochodu nie może przekroczyć 112 000 zł) – czy razem ze zmarłym małżonkiem. Nadmienić należy, że nie ma wymogu wychowywania dziecka samotnie przez cały rok podatkowy, aby dokonać rozliczenia jako rodzic samotnie wychowujący dziecko – w przypadku gdy podatnik został owdowiały w trakcie przypadku, gdy zdecydujemy się na wspólne rozliczenie roczne ze zmarłym małżonkiem, należy mieć na uwadze, że ulgę prorodzinną można odliczyć od podatku w stosunku do miesięcy, w których wykonywał władzę rodzicielską, pełnił funkcję opiekuna prawnego lub rodziny zastępczej (odliczeniu podlega kwota 92,67 zł w przypadku jednego dziecka za każdy miesiąc kalendarzowy w przypadku odliczenia u jednego rodzica).Zgodnie z informacją uzyskaną w Krajowej Informacji Skarbowej, w przypadku gdy rozliczenie roczne ze zmarłym małżonkiem następuje w sytuacji, gdy zmarł on w trakcie roku należy przy wyliczaniu przysługującej mu ulgi prorodzinnej uwzględnić liczbę miesięcy, w których wykonywał władzę rodzicielską, pełnił funkcję opiekuna prawnego lub rodziny zastępczej – do miesiąca, w którym podatnik Hanna była w związku małżeńskim 3 lata (zawarta została wspólność majątkowa). Dodatkowo posiada władzę rodzicielską nad małoletnim dzieckiem. 28 lipca 2021 roku zmarł jej mąż. Wdowa zdecydowała się na rozliczenie roczne ze zmarłym małżonkiem za 2021 rok oraz uwzględnienie w nim ulgi prorodzinnej od podatku zmarłego małżonka oraz od swojego. W jakiej wysokości będzie mogła odliczyć tę ulgę?W związku z tym, że zmarły małżonek sprawował władzę rodzicielską do 28 lipca 2021 roku, należy dokonać wyliczenia ulgi prorodzinnej do lipca włącznie. Zatem zmarłemu przysługiwać będzie ulga za 7 miesięcy danego roku, natomiast pozostałą jej wartość będzie mogła odliczyć każdy miesiąc kalendarzowy przysługuje kwota 92,67 zł ulgi prorodzinnej do podziału dla obydwojga małżonków. Dla każdego z nich wówczas będzie to wartość 46,335 zł za dla ulgi zmarłego: 7 x 46,335 zł = 324,345 ≈ 324,35 złObliczenia dla ulgi wdowy: 12 x 46,335 zł + pozostała wartość, której nie mógł rozliczyć zmarły 231,675 = 556,02 zł + 231,67 zł ≈ 787,69 odliczy więc za siebie wartość 787,69 zł, a za zmarłego męża 324,35 na dziecko wykazuje się w załączniku PIT/O, w części C deklaracji rocznej poprzez uzupełnienie pozycji:46 – liczby dzieci (w części E należy dodatkowo uzupełnić dane identyfikacyjne dziecka),47 – kwoty ulgi przysługującą podatnikowi,48 – kwoty ulgi przysługującej małżonkowi (w sytuacji gdy rozliczenie dokonywane jest wspólnie z małżonkiem).Następnie przysługujące odliczenie należy przepisać z załącznika PIT/O z pozycji 54 i 55 w zeznaniu rocznym:PIT-36 – w poz. 292 lub 293 deklaracji (w przypadku występowania jako małżonek).Rozliczenie roczne ze zmarłym małżonkiem – wydatki na internetW sytuacji gdy małżonkowie ponieśli wydatki na użytkowanie internetu i nie ujęli ich do kosztów uzyskania przychodów w ramach działalności gospodarczej, to jeśli rozliczają się według skali podatkowej (bądź ryczałtu – przy czym rozliczanie ryczałtem nie pozwala na wspólne rozliczenie) mogą odliczyć wydatki na użytkowanie internetu od podstawy opodatkowania. Dodatkowo, aby skorzystać z ulgi na internet, należy spełnić jeden z poniższych warunków:nigdy wcześniej podatnik nie korzystał z tego rodzaju ulgi,po raz pierwszy podatnik z ulgi skorzystał przy rozliczeniu zeznania rocznego za rok 2018 (w stosunku do rozliczenia deklaracji rocznej za 2019 rok).Ulga za internet dotyczy tylko podatników, którzy korzystają z odliczenia przez dwa bezpośrednio następujące po sobie lata podatkowe. Kwota możliwa do odliczenia wynosi maksymalnie 760 zł na powyższego, każdy z małżonków (w sytuacji gdy spełnia warunki do skorzystania z tej ulgi) posiada odrębny limit ulgi, nawet w sytuacji gdy małżonkowie dokonują rozliczenia wspólnie. W związku z tym jeśli na fakturze bądź innym dokumencie dokumentującym poniesienie kosztów na internet (musi on zawierać między dane identyfikujące kupującego usługę dostępu do internetu i sprzedającego tę usługę, rodzaj zakupionej usługi oraz kwotę zapłaty) wskazane zostaną dane obojga małżonków, to limit odliczenia „podwoi się”. Opisane powyżej warunki do skorzystania z ulgi na internet dotyczą również przypadku, w którym ma miejsce rozliczenie roczne ze zmarłym małżonkiem. Wówczas za zmarłego małżonka również możliwe jest odliczenie tej przypadku gdy wydatki dotyczące internetu dokumentowane są na jednego małżonka, to stanowiska w tej kwestii są niejednoznaczne. Mimo pozytywnych stanowisk (między innymi sądów, przykładowo wyrok WSA w Kielcach z 18 sierpnia 2011 r., o sygn. akt I SA/Ke321/11) umożliwiających rozliczenie wydatków związanych z internetem udokumentowanych na jednego z małżonków, niektóre organy podatkowe utrzymują stanowisko, które wskazuje, że ulga może być rozliczona tylko u jednego małżonka, na którego udokumentowane są wydatki.[alert-info]Ulgę na internet ujmuje się w części B formularza PIT/O w pozycji 25 (rozliczenie przez podatnika) lub pozycji 26 (rozliczenie przez małżonka w przypadku wspólnego rozliczania się małżonków).Przykład w 2022 roku poniosło wydatki związane z internetem w wysokości 2400 zł. Faktury dokumentujące te wydatki wystawione przez operatora telefonii komórkowej zawierają imiona i nazwiska obojga małżonków. Wówczas w tej sytuacji limit ulgi dla każdego z małżonków wynosić będzie 760 zł, co oznacza że zarówno mąż, jak i żona mogą odliczyć maksymalną kwotę (zasada ta również obowiązuje w sytuacji, gdy jeden z małżonków zmarł w trakcie roku podatkowego). Rozliczenie roczne ze zmarłym małżonkiem w systemie który stosuje jako formę opodatkowania skalę podatkową i rozlicza się za pomocą systemu w łatwy sposób może dokonać wygenerowania deklaracji rocznej z działalności zawierającej rozliczenie wspólnie z małżonkiem (również może wygenerować rozliczenie roczne ze zmarłym małżonkiem). W tym celu należy przejść do zakładki: START » PODATKI » DEKLARACJE ROCZNE » DODAJ DEKLARACJĘ » Roczna deklaracja podatku dochodowego na zasadach ogólnych (PIT-36).Wskazujemy okres oraz cel złożenia deklaracji. Następnie kolejno w oknach, które się pojawią, akceptujemy bądź modyfikujemy w razie potrzeby dane zaciągnięte przez system. W trzecim oknie, w pozycji „Sposób opodatkowania” wybieramy:wspólnie z małżonkiem, zgodnie z wnioskiem, o którym mowa w art. 6 ust. 2 ustawy – w sytuacji gdy małżonek żyje i spełnione zostały warunki do wspólnego rozliczenia."w sposób określony przewidziany dla wdów i wdowców".Dodatkowo należy uzupełnić Identyfikator małżonka (PESEL/NIP) i wskazać załączniki do zeznania rocznego (można je również określić na ostatniej stronie zeznania rocznego). Klikamy DALEJ i w oknie deklaracji PIT uzupełniamy w przypadku standardowym:w części dane małżonka – imię i nazwisko oraz adres zamieszkania,w części dochody i straty małżonka np. ze stosunku pracy (na podstawie otrzymanego PIT-11 od pracodawcy), emerytury (PIT-40A od ZUS) czy pozarolniczej działalności gospodarczej,w części F. pozycja 203 (zielone pole „składka małżonka”) składki na ubezpieczenie społeczne podlegające odliczeniu (system automatycznie kwotę zmniejszy do limitu obowiązującego dla tej pozycji) – jeśli nie były one opłacane pole pozostawiamy puste,w części J. pozycja 291 (zielone pole „składka małżonka”) składki na ubezpieczenie zdrowotne podlegające odliczeniu (system automatycznie kwotę zmniejszy do limitu obowiązującego dla tej pozycji) – jeśli nie były one opłacane pole pozostawiamy sytuacji gdy wystąpiły ulgi podatkowe, uzupełniamy załącznik PIT/O, następnie odpowiednie wartości system przeniesie do sporządzanego zeznania rocznego. Gdy wszystkie dane zostaną prawidłowo wprowadzone, zapisujemy zeznanie i za pomocą funkcji WYŚLIJ DO URZĘDU (po uprzednim oznaczeniu zeznania) dokonujemy wysyłki zeznania rocznego.

Dostałem od kilku osób te samo pytanie, mniej więcej brzmi ono tak: “Potrafię już uzyskać świadomość we śnie i chciałbym spotkać się z pewną osobą, jednak nie mogę jej tam znaleźć. Myślałem, że we śnie mogę zrobić wszystko, więc, o co chodzi? Powiedz mi jak przywoływać osoby we śnie”. Jako, że jest to ciekawe zagadnienie i sam na początku miałem taki problem to nic nie pozostaje innego jak zrobić o tym artykuł. Na przywołanie osoby we śnie istnieje kilka sposobów. Przedstawię ich aż 8, bo każdy z nas jest inny, a sposobu uniwersalnego niestety nie ma. Tak, więc zapamiętaj tę listę i następnym razem podczas świadomego snu wykorzystaj je po kolei aż trafisz na ten, który działa w twoim przypadku. 1 Drzwi Wyobraź sobie, że za drzwiami jest osoba, którą chcesz przywołać. Jeżeli pragniesz przywołać Johnnego Deppa usłysz dzwonek do drzwi i pomyśl: “O to pewnie Johnny!”. Następnie tak po prostu otwórz drzwi albo możesz powiedzieć “proszę” i poczekać aż sam wejdzie. 2 Plecy Pomyśl o danej osobie i bądź przekonany, że znajduje się ona za twoimi plecami. Następnie po prostu się odwróć. Dwie pierwsze metody działają u zdecydowanej większości ludzi. 3 Telefon Jak chcesz z kimś się spotkać na żywo to najlepiej do tej osoby po prostu zadzwonić, prawda? Czemu by tego nie zrobić we śnie? Weź telefon pomyśl o danej osobie następnie do niej zadzwoń. Oczywiście nie musisz znać numeru, wciskaj byle jakie cyfry i karz danej osobie przyjść do Ciebie. Powinna się pokazać po chwili. 4 Portal Jest to metoda dla fanów fantasy. Polega ona, na wyobrażeniu magicznego portalu, dzięki któremu można się teleportować. Wystarczy wyobrazić taki magiczny portal i następnie pomyśleć o osobie, którą chce się przywołać. Jeżeli sposób zadziała pożądana osoba powinna wyjść z tego portalu. 5 Przypadkowe spotkanie Idź normalnie ulicą myśląc o tej osobie, mniej skierowany wzrok w dół jakbyś szukał drobnych. Jeżeli sposób zadziała powinieneś wpaść na tę osobę. Wtedy podnieś wzrok i ciesz się swoim snem. 6 Siła wyższa Poproś siłę wyższą o przywołanie danej osoby. Możesz w tym celu złowić złotą rybkę i jedno z twoich życzeń niech będzie, aby dana osoba pojawiła się obok Ciebie. Zamiast złotej rybki, twoją prośbę może spełnić dżin z lampy albo jakiś czarodziej. 7 Odwiedziny Jeżeli wiesz mniej więcej, gdzie mieszka osoba, którą chcesz przywołać to zajdź po nią. Spokojnie nie musisz znać adresu dokładnego, choć to ułatwia. Jeżeli wiesz, w jakim bloku osoba mieszka możesz spotkać ją pod blokiem, jeżeli wiesz tylko, na jakim osiedlu, to możesz jej tam poszukać. 8 Krzyk Metoda polega na tym, aby kogoś po prostu zawołać. Jednak raz krzyknąć czasami może nie wystarczyć, bądź cierpliwy jak Achilles na filmiku wyżej. Zresetowanie osoby Czasami bywa tak, że osoba przez nas przywołana ma jakieś deformacje, wygląda inaczej niż byśmy tego chcieli. Nasz mózg może płatać nam różne figle. Na przykład jak jakaś pani będzie chciała iść na randkę z Johnny Deppem, ale będzie on śmierdzącym piratem i może to stanowić problem 🙂 Jest jednak na to prosty sposób: odwrócić się od niego i sprawić, żeby zniknął, po czym go przywołać na nowo używając jednego z wyżej przedstawionych metod. Może masz własną metodę na przywoływanie osób we śnie. Jeżeli tak, koniecznie uzupełnij moją listę. Ps. polecam obejrzeć cały dokument, który był pokazany przy sposobie pierwszym. Może uzupełnić Twoją wiedzę na temat świadomego snu. Oczywiście film “Troya” ukazany w 8 sposobie też z całego serca polecam.

Instytucję prawną uznania za zmarłego stosuje się w przypadku zaginięcia osoby fizycznej. Polega ona na sądowym uznaniu śmierci danej osoby po upływie określonego czasu. 1. Przesłanki uznania osoby za zmarłą 2. Wyjątki 3. Krótsze terminy 4. Właściwość sądu do złożenia wniosku 5. Wniosek formalnie 6. Czynności ostateczne Przesłanki uznania za zmarłego uregulowano w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - kodeks cywilny. Natomiast przepisy proceduralne, dotyczące postępowania o uznanie za zmarłego, znajdują się w ustawie z dnia 17 listopada 1964 r. - kodeks postępowania przesłanką uznania za zmarłego jest zaginięcie osoby. Zaginięcie to musi trwać przez określony w kodeksie cywilnym czas. Przez zaginięcie należy rozumieć sytuację, w której nie jest się pewnym, czy osoba zaginiona kodeksu cywilnego zaginionego można uznać za zmarłego po upływie dziesięciu lat od końca roku kalendarzowego, w którym według istniejących wiadomości jeszcze powyższej zasady występują jednak wyjątki. Po pierwsze, uznanie za zmarłego nie może nastąpić przed końcem roku kalendarzowego, w którym osoba zaginiona ukończyłaby dwadzieścia trzy lata. W praktyce może to przedłużyć dziesięcioletni okres wymagany do uznania danej osoby za zmarłą. Po drugie, jeżeli w chwili uznania za zmarłego zaginiony ukończyłby lat siedemdziesiąt, do uznania za zmarłego wystarcza upływ lat pięciu (np. kiedy zaginęła osoba mająca sześćdziesiąt pięć lat).Krótsze terminyPrzewidziane zostały również krótsze terminy dopuszczalności uznania za zmarłego. Odnosi się to do sytuacji osób zaginionych podczas różnego rodzaju katastrof. Mowa o katastrofach: lotniczych, morskich lub innych okolicznościach będących bezpośrednim niebezpieczeństwem dla życia i zdrowia (np. huragan czy trzęsienie ziemi).Osoba zaginiona w czasie podróży powietrznej lub morskiej w związku z katastrofą statku, okrętu lub innym szczególnym zdarzeniem może być uznana za zmarłą już po upływie sześciu miesięcy od dnia katastrofy lub wystąpienia innego szczególnego natomiast nie można stwierdzić wystąpienia katastrofy (np. okręt zaginął), osoba zaginiona może zostać uznana za zmarłą z upływem roku od dnia, w którym statek lub okręt miał przybyć do portu przeznaczenia. Co, jeśli takiego portu przeznaczenia nie było? Za zmarłą uznaje się osobę z upływem dwóch lat od dnia, w którym otrzymano ostatnią o nim wypadku zaginięcia osoby w związku z bezpośrednim niebezpieczeństwem dla życia w przypadkach wcześniej nieprzewidzianych (np. lawina górska), może ona zostać uznana za zmarłą po upływie roku od dnia, w którym niebezpieczeństwo ustało albo według okoliczności powinno było sądu do złożenia wnioskuPrzeprowadzenie postępowania sądowego oraz wydanie przez właściwy sąd postanowienia jest niezbędne dla uznaniu danej osoby za sprawach o uznanie za zmarłego z reguły właściwy jest sąd rejonowy ostatniego miejsca zamieszkania zaginionego. Inaczej dzieje się, gdy zaistnieje brak wiadomości o miejscu zamieszkania. Wówczas główną rolę odegra sąd miejsca jego przypadku niemożliwości ustalenia miejsca zamieszkania i pobytu osoby zaginionej, właściwy będzie Sąd Rejonowy dla m. st. postanowieniu wydanym przez sąd zostaje oznaczona chwila domniemanej śmierci zaginionego, która jest najbardziej prawdopodobna. Co stanie się w przypadku braku danych? Za chwilę domniemanej śmierci uchodzi pierwszy dzień terminu, z którego upływem uznanie za zmarłego stało się podstawie postanowienia sądu o uznaniu za zmarłego urząd stanu cywilnego sporządza akt zgonu zaginionej formalnieZ wnioskiem o uznanie określonej osoby za zmarłą może wystąpić każdy zainteresowany. Zainteresowanym może być np. małżonek lub powinien zawierać:imię i nazwisko,wiek zaginionego,imiona jego rodziców oraz nazwisko rodowe matki,oraz informacje o jego ostatnim miejscu zamieszkania i z ustawą z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych koszt wniosku o uznanie za zmarłego wynosi 40 złotych. Wniosek o uznanie za zmarłego można zgłosić nie wcześniej niż na rok przed końcem terminu, po upływie którego zaginionego nie można uznać za zmarłego. Gdy jednak uznanie za zmarłego może nastąpić po upływie roku lub krótszego niż rok terminu od zdarzenia, które uzasadnia prawdopodobieństwo śmierci zaginionego (np. w przypadku katastrofy lotniczej lub morskiej), wniosek o uznanie za zmarłego zgłosić można dopiero po upływie tego ostatecznePostanawiając o uznaniu za zmarłego, domniemuje się, że osoba wskazana w postanowieniu zmarła w chwili oznaczonej w tym postanowieniu. Domniemanie takie można obalić przez udowodnienie, że osoba uznana za zmarłą jednak żyje lub że zmarła w innym terminie, niż wskazanym w po uznaniu osoby zaginionej za zmarłą i wydaniu aktu zgonu przez urząd stanu cywilnego możliwe jest np. przeprowadzenie postępowania spadkowego i uregulowanie wszystkich spraw niezakończonych przez tę osobę.

Począwszy od dnia 3 sierpnia 2008 r., na podstawie art. 446 § 4 istnieje możliwość dochodzenia zapłaty zadośćuczynienia za krzywdę powstałą w wyniku śmierci najbliższego członka rodziny od podmiotu ponoszącego odpowiedzialność w tym zakresie. W myśl rzymskiej zasady, że Prawo nie działa wstecz (Lex retro non agit) roszczenie unormowane w art. 446 § 4 nie przysługuje osobom, które utraciły najbliższych przed dniem 3 sierpnia 2008 r. Zrodziła się w związku z tym szeroka społeczno – prawna dyskusja o dyskryminacji osób poszkodowanych śmiercią najbliższych przed ową przełomową datą. Stanowisko w tym zakresie zajął więc Sąd Najwyższy, który w uchwale z dnia 22 października 2010 r. (sygn. akt III CZP 76/10) przyjął, że, cyt.: „Najbliższemu członkowi rodziny zmarłego przysługuje na podstawie art. 448 w związku z art. 24 § 1 zadośćuczynienie pieniężne za doznaną krzywdę, gdy śmierć nastąpiła na skutek deliktu, który miał miejsce przed dniem 3 sierpnia 2008 r.''. Wedle wszak wyroku Sądu Najwyższego- Izba Cywilna z dnia 14 stycznia 2010 r. sygn. IV CSK 307/2009 „spowodowanie śmierci osoby bliskiej przed dniem wejścia w życie ustawy z dnia 30 maja 2008 r. o zmianie ustawy- kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. 2008 r. Nr 116 poz. 731) mogło stanowić naruszenie dóbr osobistych najbliższych członków rodziny zmarłego i uzasadniać przyznanie im zadośćuczynienia na podstawie art. 448 kc”. Wymaga podkreślenia, że przesłanki uzyskania zadośćuczynienia na podstawie art. 446 § 4 i w oparciu o art. 448 w zw. z art. 24 § 1 nie są ze sobą tożsame. Kierunek prowadzenia konkretnej sprawy zależy więc od tego na jakiej podstawie prawnej oparte jest konkretne roszczenie naszego klienta. Art. 446 § 4 przewiduje przyznanie przez sąd „odpowiedniej sumy” tytułem zadośćuczynienia. Przepisy w żaden sposób nie dookreślają jednak kryterium odpowiedniości wysokości zadośćuczynienia do doznanej krzywdy. Z tego względu ogromną rolę w tym zakresie odgrywa judykatura i poglądy prezentowane w doktrynie. Warto przywołać więc wyrok Sądu Najwyższego z dnia 17 wietnia 2015 r. (III CSK 173/14), który – rozpoznając roszczenie małoletniego dzecka po śmierci matki – sprecyzował, że cyt. „Do kategorii krzywdy kompensowanej zadośćuczynieniem pieniężnym na podstawie art. 446 § 4 KC zalicza się w szczególności takie uszczerbki niemajątkowe wywołane śmiercią osoby najbliższej, jak: wstrząs psychiczny, cierpienia psychiczne, spadek sił życiowych, przyspieszenie rozwoju choroby, uczucie smutku, tęsknoty, żalu, poczucie osamotnienia, utrata wsparcia, rady, towarzystwa, niemożność odnalezienia się w nowej sytuacji, zaburzenia w prawidłowym funkcjonowaniu rodziny, pozbawienie osobistych starań rodziców o utrzymanie i wychowanie dziecka, poczucie sieroctwa, niższej wartości wobec rówieśników, zachwianie poczucia bezpieczeństwa, pogorszenie ogólnej sytuacji życiowej dziecka”. Z kolei Sąd w Apelacyjny w Katowicach w wyroku z dnia 22 maja 2015 r. (sygn. akt III Apa15/15) uznał, że cyt.:„Na rozmiar krzywdy podlegającej kompensacie na podstawie art. 446 § 4 KC mają przede wszystkim wpływ: dramatyzm doznań osoby bliskiej, poczucie osamotnienia i pustki, cierpienia moralne i wstrząs psychiczny wywołany śmiercią osoby najbliższej, rodzaj i intensywność więzi łączącej pokrzywdzonego ze zmarłym, wystąpienie zaburzeń będących skutkiem jego odejścia (np. nerwicy, depresji), rola w rodzinie pełniona przez osobę zmarłą, stopień, w jakim pokrzywdzony będzie umiał się znaleźć w nowej rzeczywistości i zdolności jej zaakceptowania, leczenie doznanej traumy oraz wiek pokrzywdzonego”. Dochodzenie przez uprawnionych roszczeń na podstawie art. 448 w zw. z art. 24 § 1 obejmuje różne aspekty krzywdy, oceniane w kontekście naruszenia dóbr osobistych osoby, która wskutek deliktu utraciła osobę najbliższą. Rodzina bowiem, jako związek najbliższych osób, które łączy szczególna więź wynikająca najczęściej z pokrewieństwa i zawarcia małżeństwa, podlega ochronie prawa. Dotyczy to odpowiednio ochrony prawa do życia rodzinnego obejmującego istnienie różnego rodzaju więzi rodzinnych. Z tego względu w procesie dochodzenia roszczeń na podstawie art. 448 w zw. z art. 24 § 1 najważniejszym dobrem osobistym podlegającym ochronie jest prawo do niezakłóconego życia rodzinnego obejmującego szeroko rozumiane więzi rodzinne, w tym prawo do życia w związku małżeńskim, posiadania matki i ojca, rodzeństwa oraz wnuków i dziadków, czyli prawo do życia w pełnej rodzinie (zob. Wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 20 kwietnia 2016 r., sygn. akt VI ACa 526/15). Sąd Apelacyjny w Białymstoku wskazał w swym wyroku z dnia 11 marca 2016 r. (sygn. akt I ACa 1017/15), że cyt.: „Zasadniczą przesłanką przy określaniu wysokości zadośćuczynienia jest stopień natężenia elementów składających się na pojęcie krzywdy. Sąd musi przy tym uwzględnić wszystkie okoliczności danego zdarzenia. Wysokość przyznawanej kwoty zadośćuczynienia powinna być ukształtowana, by stanowić „ekwiwalent wycierpianego bólu”. Kwota zadośćuczynienia powinna być też pochodną wielkości doznanej krzywdy.” Niemniej jednak zasadnicze znaczenie dla ustalenia wysokości zadośćuczynienia przyznawanego na podstawie art. 448 w zw. z art. 24 § 1 ma rozmiar doznanej krzywdy. Decydujące jest więc tu określenie rozmiaru bólu i cierpienia, uczucia pustki, zniechęcenia i zawiedzionych nadziei, a także sposób przeżywania żałoby oraz czas jej trwania (zob. Wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 2 lutego 2016 r., sygn. akt I ACa 1522/15). Ważne jest przy tym, że powołane przepisy w żaden sposób nie limitują wysokości kwot jakie powinny być zasądzane w tego typu sprawach, ani też nie uzależniają możliwości wystąpienia z roszczeniem od stopnia pokrewieństwa czy pozostawania w związku małżeńskim. W każdej sprawie powinny być więc analizowane w sposób kokretny poszczególne przesłanki przesądzające o dopuszczalności sformułowania żądań i ich wysokości. Adwokaci naszej kancelarii posiadają bogate, wieloletnie doświadczenie w prowadzeniu tego typu spraw. Należy zaznaczyć, że do każdej sprawy podchodzimy z należną uwagą i rozpatrujemy ją indywidualnie, z uwzględnieniem istniejących okoliczności. Mając na uwadze nie tylko konieczność spełnienia kryterium odpowiedniości wysokości świadczeń, ale również kierując się potrzebą jak najszybszego i najskuteczniejszego pozyskania dla naszych klientów satysfakcjonujących kwot, spełniających rolę kompensacji krzywdy, w pierwszej kolejności podejmujemy więc rozmowy mające na celu ugodowe zakończenie tego typu postepowań. Za sukces należy uznać ugodę zawartą w jednej z ostatnio prowadzonych przez adwokat Ewelinę Streit-Browarną spraw, gdzie podmiot odpowiedzialny wypłacił naszym klientom kwoty po zł tytułem zadośćuczynienia po śmierci ich dorosłego syna oraz kwoty po zł tytułem zadośćuczynienia po śmierci brata. Fakt wynegocjowania w ugodzie tak wysokich kwot jest tym bardziej istotny, bowiem nastąpił bez konieczności prowadzenia zawiłej sprawy przed sądem i bez ponoszenia z tego tytułu jakichkolwiek kosztów.

Jakie przesłanki muszą być spełnione, aby osoba mogła zostać uznana za zmarłą? Ile czasu od zaginięcia osoby musi upłynąć aby uznać ją za zmarłą? Uznanie za zmarłego to instytucja prawna stosowana w przypadku zaginięcia osoby fizycznej i polegająca na sądowym uznaniu śmierci danej osoby po upływie określonego czasu. Przesłanki uznania za zmarłego zostały uregulowane w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm., dalej „Kodeks cywilny”). Natomiast przepisy proceduralne, dotyczące postępowania o uznanie za zmarłego znajdują się w ustawie z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 1964 r. Nr 43, poz. 296, z późn. zm.). Przesłanki oraz terminy uznania za zmarłego Na wstępie należy wskazać, że najważniejszą przesłanką uznania za zmarłego jest zaginięcie osoby, które trwa przez określony w Kodeksie cywilnym czas. Przez zaginięcie należy rozumieć sytuację, w której nie jest pewne, czy osoba zaginiona żyje, czy też zmarła. Zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego, zaginiony może zostać uznany za zmarłego, jeżeli upłynęło dziesięć lat od końca roku kalendarzowego, w którym według istniejących wiadomości jeszcze żył. Oznacza to, że upływ czasu wymagany do uznania danej osoby za zmarłą wynosi z zasady dziesięć lat od końca roku, w którym osoba ta zaginęła. Od powyższej zasady występują jednak wyjątki. Po pierwsze, jeżeli w chwili uznania za zmarłego zaginiony ukończyłby lat siedemdziesiąt, do uznania za zmarłego wystarcza upływ pięciu lat (np. kiedy zaginęła osoba mająca sześćdziesiąt pięć lat). Po drugie, uznanie za zmarłego nie może nastąpić przed końcem roku kalendarzowego, w którym osoba zaginiona ukończyłaby dwadzieścia trzy lata, co w praktyce może przedłużyć dziesięcioletni okres wymagany do uznania danej osoby za krótsze terminy dopuszczalności uznania za zmarłego zostały przewidziane w przypadku osób, które zaginęły w katastrofach lotniczych, morskich lub innych okolicznościach w związku z bezpośrednim niebezpieczeństwem dla życia (np. pożar czy trzęsienie ziemi). Osoba, która zaginęła w czasie podróży powietrznej lub morskiej w związku z katastrofą statku, okrętu lub innym szczególnym zdarzeniem, może być uznana za zmarłą już po upływie sześciu miesięcy od dnia katastrofy lub wystąpienia innego szczególnego zdarzenia. Jeżeli natomiast nie można stwierdzić wystąpienia katastrofy (np. statek zaginął), osoba zaginiona może zostać uznana za zmarłą z upływem roku od dnia, w którym statek lub okręt miał przybyć do portu przeznaczenia, a jeśli takiego portu przeznaczenia nie było, z upływem dwóch lat od dnia, w którym była ostatnia o nim wiadomość. W wypadku zaginięcia osoby w związku z bezpośrednim niebezpieczeństwem dla życia w przypadkach wcześniej nieprzewidzianych (np. lawina górska), może ona zostać uznana za zmarłą po upływie roku od dnia, w którym niebezpieczeństwo ustało albo według okoliczności powinno było ustać. Właściwość sądu do złożenia wnioskuWarunkiem uznania osoby za zmarłą jest przeprowadzenie postępowania sądowego oraz wydanie przez właściwy sąd postanowienia o uznaniu danej osoby za zmarłą. W sprawach o uznanie za zmarłego z reguły właściwy jest sąd rejonowy ostatniego miejsca zamieszkania zaginionego, a w przypadku braku miejsca zamieszkania - sąd miejsca jego pobytu. Jeżeli natomiast nie można ustalić miejsca zamieszkania i pobytu osoby zaginionej, wyjątkowo właściwy będzie Sąd Rejonowy dla m. st. wnioskiem o uznanie określonej osoby za zmarłą może wystąpić każdy zainteresowany (np. małżonek czy spadkobierca), a sam wniosek powinien zawierać w szczególności imię, nazwisko i wiek zaginionego, imiona jego rodziców oraz nazwisko rodowe matki, a także informacje o jego ostatnim miejscu zamieszkania i pobytu. Zgodnie z ustawą z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2010 r. Nr 90, poz. 594, ze zm.), koszt wniosku o uznanie za zmarłego wynosi 40 złotych. Termin zgłoszenia wniosku Warto również wskazać, że wniosek o uznanie za zmarłego można zgłosić nie wcześniej niż na rok przed końcem terminu, po upływie którego zaginiony może być uznany za zmarłego. Gdy jednak uznanie za zmarłego może nastąpić po upływie roku lub krótszego niż rok terminu od zdarzenia, które uzasadnia prawdopodobieństwo śmierci zaginionego (np. w przypadku katastrofy lotniczej lub morskiej), wniosek o uznanie za zmarłego zgłosić można dopiero po upływie tego terminu. Postanowienie o uznaniu za zmarłegoSąd uznaje daną osobę za zmarłą poprzez wydanie postanowienia o uznaniu za zmarłego. W postanowieniu tym sąd oznacza chwilę domniemanej śmierci zaginionego, która jest najbardziej prawdopodobna. W przypadku braku danych, za chwilę domniemanej śmierci oznacza się pierwszy dzień terminu, z którego upływem uznanie za zmarłego stało się możliwe. Na podstawie postanowienia sądu o uznaniu za zmarłego, urząd stanu cywilnego sporządza akt zgonu zaginionej postanowieniem o uznaniu za zmarłego wiąże się domniemanie, że osoba wskazana w postanowieniu zmarła w chwili oznaczonej w tym postanowieniu. Domniemanie takie może zostać obalone przez wykazanie, że osoba uznana za zmarłą jednak żyje lub że zmarła w innej chwili, niż chwila wskazana w postanowieniu. PodsumowaniePodsumowując, uznanie za zmarłego jest instytucją mającą szczególne znaczenie na gruncie prawa spadkowego i rodzinnego, która pozwala zlikwidować stan niepewności związany z zaginięciem osoby. Dopiero po uznaniu osoby zaginionej za zmarłą i wydaniu aktu zgonu przez urząd stanu cywilnego, możliwe jest np. przeprowadzenie postępowania spadkowego i uregulowanie wszystkich spraw niezakończonych przez tę osobę.

Witam, jak sprawdzić długi osoby zmarłej i jej majątek? stanąłem przed wyborem, aby spadek po zmarłym odrzucić lub przyjąć, nie wiem jednak jakie długi miał zmarły, ani jaki majątek posiadał, jak to wszystko sprawdzić, aby podjąć właściwą decyzję? Nie wiem nawet jak sprawdzić BIK osoby zmarłej, tam pewnie jakieś informacje bym wyciągnął prawda? a majątek? jak sprawdzić majątek zmarłego? wiem, że jest coś takiego jak spadek z dobrodziejstwem inwentarza, ale tylko obiło mi się o uszy… Dziedziczenie długów to bardzo skomplikowana sprawa z tego, co widzę, nie chcę na oślep podejmować decyzji o przyjęciu lub odrzucenia spadku, proszę o poradę Pani Katarzyno. Witaj, masz rację, dziedziczenie w sytuacji, gdy w skład spadku wchodzą nieuregulowane zobowiązania, może przynieść wiele zmartwień i to na długi czas. Pamiętam anegdotę pewnej pani sędzi, która prowadziła mnie w wydziale cywilnym podczas praktyk studenckich. Żartowała, że jej mąż mawia: “Do sądu to tylko po żonę lub spadek”. Zapewne wiedziała, o czym mówi, lecz ze spadkami bywa różnie… Jak sprawdzić długi osoby zmarłej?Oszczędności w banku, jak odnaleźć konto zmarłego?Jak odnaleźć nieruchomości po zmarłym?Dziedziczenie wprost, a dziedziczenie z dobrodziejstwem inwentarzaPodsumowanieWniosek o odrzucenie lub przyjęcie spadkuOdrzucenie spadku w imieniu małoletniego Jak sprawdzić zadłużenie osoby zmarłej i jej majątek? niestety obecne regulacje prawne nie dają ci możliwości rzetelnego sprawdzenia, jakie długi pozostawił po sobie zmarły (twój spadkodawca). Dzieje się tak dlatego, że zobowiązania względem banków i innych instytucji finansowych zarejestrowane w BIK, BIG, KRD i KRS są nie do sprawdzenia przez osoby nieuprawnione. A tak będziesz traktowany, do chwili kiedy nie wejdziesz w posiadanie odpowiednich dokumentów. Kwestia dotyczy oczywiście postanowienia sądu o przyjęciu spadku lub aktu poświadczenia dziedziczenia, który sporządza notariusz. Tylko wówczas kiedy na „papierze” staniesz się formalnym spadkobiercą zmarłego, będziesz mógł starać się o otrzymanie informacji na temat niezamkniętych zobowiązań finansowych zmarłego. Składając wniosek i dołączając do niego postanowienie sądu lub akt dziedziczenia, wspomniane rejestry powinny wygenerować dla ciebie stosowne raporty, na podstawie których wyliczysz długi zmarłego. Obecnie jesteś jednak na etapie, kiedy analizujesz czy spadek powinieneś przyjąć, czy odrzucić. Nie masz więc możliwości by informacje o zobowiązaniach i majątku zmarłego uzyskać w inny sposób niż przeprowadzając własne “dochodzenie”. Najlepiej zacząć od źródła, a więc od miejsca zamieszkania zmarłego. Jeżeli masz sposobność, to warto zapoznać się z dokumentami, które pozostawały w dyspozycji zmarłego. Być może w ten sposób uda ci się ustalić, czy zmarły miał majątek w postaci nieruchomości lub wartościowych rzeczy ruchomych takich jak samochód. Oszczędności w banku, jak odnaleźć konto zmarłego? Ważną kwestią jest również ustalenie, czy zmarły posiadał rachunek w banku lub lokaty oszczędnościowe. W tym momencie żaden bank nie udzieli ci informacji, czy zmarły miał oszczędności. Ale jeśli zdecydujesz się na przyjęcie spadku, będziesz mógł w łatwy sposób i co najważniejsze bez ponoszenia jakichkolwiek kosztów ustalić, czy twój spadkodawca posiadał konta bankowe, a na nich oszczędzone pieniądze. Wystarczy, że z dokumentem nabycia spadku udasz się do placówki wybranego banku, który na twój wniosek korzystając z aplikacji OGNIVO (o której wspominam najczęściej w sprawach egzekucyjnych przy zajęciu rachunków bankowych przez komornika) ustali wszystkie rachunki należące do zmarłego. Radzę więc w drodze do ustalenia masy spadkowej poznać środowisko zmarłego. Może warto porozmawiać z osobami mu bliskimi. Pocieszającym jednak jest jeszcze jedna kwestia. A mianowicie fakt, że w wielu sytuacjach kredytowych banki wymagają ubezpieczenia kredytów i pożyczek, także na wypadek śmierci. Być może zobowiązania kredytowe twojego spadkobiercy zostały ubezpieczone i przez to już wygasły. Jak odnaleźć nieruchomości po zmarłym? Jeśli spotkasz się z przychylnością pracowników Starostwa Powiatowego lub Urzędu Gminy, to być może uda ci się ustalić, czy zmarły był właścicielem jakichś nieruchomości. Co prawda Panie w urzędach bardzo często nie chcą podawać szczegółowych danych, wypisów, czy wyrysów, jeśli mają wątpliwości, czy jesteś osobą uprawnioną, ale jeśli poprosisz, to możesz uzyskać od nich numer księgi wieczystej dla nieruchomości, której właścicielem był zmarły. Księgi wieczyste z założenia ustawodawcy są jawne, więc na ten argument warto powoływać się również w urzędzie. W internecie dostępna jest wyszukiwarka ksiąg wieczystych, która pozwala ustalić numer księgi wieczystej nieruchomości po wpisaniu adresu nieruchomości lub identyfikatora działki. Ja z tego rejestru nigdy nie korzystałam ani nie sprawdzałam jego poprawności (koszt informacji to około 40 zł), jednak nie mając potrzebnych danych, podjęcie tego tropu może okazać się właściwym. To, co mogę polecić i co oczywiście zostało przeze mnie wielokrotnie sprawdzone i jest pewne, to dostęp do elektronicznych ksiąg wieczystych na stronie Ministerstwa Sprawiedliwości. Jeśli będziesz w posiadaniu numeru księgi wieczystej danej nieruchomości, to korzystając ze strony możesz przejrzeć jej księgę wieczystą nieodpłatnie. W dziale IV księgi wieczystej wpisane są hipoteki, a w dziale I znajduje się spis innych praw ( służebności), więc te działy warto przejrzeć ze szczególną starannością. Dziedziczenie wprost, a dziedziczenie z dobrodziejstwem inwentarza Na podjęcie decyzji, czy przyjąć, czy odrzucić spadek uprawniony do spadku ma sześć miesięcy od dnia powzięcia informacji o powołaniu do spadku. Tak, więc jeśli w ustawowym sześciomiesięcznym terminie nie złożysz stosownego oświadczenia, to w myśl obowiązujących obecnie przepisów kodeksu cywilnego wejdziesz w posiadanie spadku z tzw. dobrodziejstwem inwentarza. Co oznacza: nabycie spadku z dobrodziejstwem inwentarza? Nabycie spadku z dobrodziejstwem inwentarza to instytucja, która ma na celu ochronę prywatnego majątku spadkobiercy, w sytuacji, gdy nabyty spadek jest obciążony długami. Jeśli więc przyjmiesz spadek z dobrodziejstwem inwentarza, a okaże się, że rzeczywiście zmarły posiadał znaczne długi, to odpowiedzialność za nie poniesiesz jedynie w zakresie nabytego w spadku majątku. Wyjaśnię ci jak praktycznie zrozumieć odpowiedzialność za długi spadkowe do wysokości czynnej masy spadku. Jeśli nabędziesz spadek z dobrodziejstwem inwentarza, w skład którego wchodzi jedynie mieszkanie o wartości 120 000 zł i kredyt 200 000 zł (pasywa spadku przewyższają aktywa), to twoja odpowiedzialność względem wierzycieli zmarłego kończy się na 120 000 zł, czyli na wartości nabytego mieszkania, a twój osobisty majątek jest chroniony. W prostym nabyciu spadku – przy złożeniu oświadczenia o przyjęciu spadku bez spisu inwentarza przed upływem wspominanych sześciu miesięcy odpowiedzialność za długi zmarłego rozkłada się inaczej – odpowiedzialność jest nieograniczona i sięga twojego majątku. Przejmujesz długi zmarłego i jesteś zobowiązany je spłacić. W tej sytuacji przyjęcie spadku nie wzbogaci cię, lecz będzie kosztować dodatkowe 80 000 zł, które musisz wyłożyć z własnej kieszeni. Podsumowanie Jak sprawdzić długi osoby zmarłej? Do chwili przyjęcia spadku osoba uprawniona do dziedziczenia nie posiada prawnych narzędzi pozwalających odszukać długi po zmarłym spadkodawcy. Jak sprawdzić majątek zmarłego? oprócz znalezienia nieruchomości zmarłego spadkodawcy nie jesteś w stanie sprawdzić nic więcej. Jak sprawdzić BIK osoby zmarłej? Jako osoba nieuprawniona potencjalny spadkobierca nie otrzyma informacji z takich rejestrów jak BIK, BIG, czy KRS. Dlatego w przypadku wątpliwości co do majątku spadkodawcy oraz nieuregulowanych długów, w tym również długów u osób prywatnych warto przyjąć spadek z dobrodziejstwem inwentarza. Jeśli w skład spadku wchodzą długi przewyższające wartość spadku (majątku zmarłego), najlepszym rozwiązaniem może okazać się odrzucenie spadku. Wniosek o odrzucenie lub przyjęcie spadku Wniosek o odrzucenie lub przyjęcie spadku Odrzucenie spadku w imieniu małoletniego Wniosek o odrzucenie spadku w imieniu małoletniego wzór Wybrane specjalnie dla Ciebie: Dziedziczenie długów po synu do którego pokolenia? [PORADNIK] Przedawnienie karty kredytowej i dziedziczenie długu po zmarłym Jak zabezpieczyć dziecko przed dziedziczeniem długów po zmarłym ojcu? [PORADNIK] Jak nie odziedziczyć długów w spadku? [PORADNIK] praktyczny! Co mogę zrobić za życia, aby długi nie przeszły na rodzinę? Oceń mój artykuł: (2 votes, average: 5,00 out of 5)Loading...

Materiał Partnera Pogrzeb bliskiej osoby to zawsze trudne doświadczenie i jedna z tych sytuacji, w których ciężko znaleźć właściwe słowa. Jest to szczególnie ciężkie, gdy czeka nas wygłoszenie mowy pogrzebowej, co jest coraz częściej praktykowanym zwyczajem. Jak sformułować taką wypowiedź i odpowiednio dobrać słowa, które oddadzą żal i smutek odczuwany po stracie zmarłej osoby, a także wyrażą szacunek, jakim była darzona i podkreślą jej zasługi? Mowa pogrzebowa – ogólne zasady Mowa pogrzebowa to coraz bardziej popularny, doniosły i wyjątkowy element ceremonii pogrzebowej. To ostatnie pożegnanie ze zmarłą osobą, oddanie jej szacunku i hołdu dla jej zasług, a także swego rodzaju pocieszenie skierowane do krewnych i bliskich jej osób. W związku z ogromnym ładunkiem emocjonalnym, jaki niesie ze sobą taka mowa, zazwyczaj jest ona wygłaszana nie przez najbliższą rodzinę, ale przez dalszych krewnych czy znajomych, którzy dobrze znali zmarłą osobę lub przez pracownika reprezentującego zakład pogrzebowy. Przygotowując laudacje, należy pamiętać o zachowaniu pewnego porządku, czyli wstępu, w którym zaznaczymy w jakim celu się spotykamy i kogo żegnamy, rozwinięcia, gdzie opowiemy o zmarłym, a także zakończenia, które powinno nieść pocieszające przesłanie. Oczywiście nie warto posiłkować się ‘gotowcami’ – mowa pogrzebowa powinna być napisana od serca i pasować do osobowości zmarłej osoby, podkreślając jej indywidualizm – dzięki temu unikniemy banału i podkreślimy wagę wydarzenia. Co mówić, a czego nie? Popularne powiedzenie „o zmarłych mówi się dobrze albo wcale” to podstawowa zasada, jaką należy się kierować pisząc laudacje. Mowa pogrzebowa nie może stawiać zmarłego w złym świetle, by nie przysparzać bliskim pogrążonym w żałobie dodatkowych cierpień. – Podpowiada pracownik Zakładu Pogrzebowego Witwicka we Wrocławiu. - Pomijamy więc wszelkie wady tej osoby i dotyczące jej przykre lub bolesne sprawy. Trzeba odnaleźć dobre cechy charakteru zmarłej osoby, wspomnieć o jej zasługach i osiągnięciach, przytoczyć przykłady sytuacji, w których odznaczyła się ona odwagą, bezinteresownością czy po prostu dobrym sercem. Wspomnienia o zmarłym, anegdoty z jego życia, cytaty i przemyślenia jego autorstwa – tego typu rzeczy warto uwzględnić w mowie pożegnalnej. Mile widziane będzie przypomnienie pasji zmarłego, jego ulubionych zajęć, a nawet przyzwyczajeń. Jeśli sytuacja na to pozwala – warto to uzgodnić z najbliższą rodziną zmarłego – można również przywołać żartobliwe sytuacje związane ze zmarłym, które pozwolą zachować w pamięci obraz takiej jego osoby – pogodnej i uśmiechniętej - jaką był za życia. Warto odpowiednio wcześniej przygotować mowę pogrzebową i dobrze ją przemyśleć, ponieważ odpowiednio napisana pozwoli w wyjątkowy sposób upamiętnić zmarłego, a także przyniesienie ukojenie rodzinie i przyjaciołom w bólu po stracie najbliższej osoby. Dziękujemy za ocenę artykułu Błąd - akcja została wstrzymana Przeczytaj także Moda i uroda Zalety stosowania dermokosmetyków Dermokosmetyki to szczególna linia produktów przeznaczonych do twarzy i ciała. Oprócz typowej pielęgnacji wykazują one też właściwości lecznicze. Z tego względu efekty, które można uzyskać, stosując...

Ըфαрաճθዓο ихуտуνት	Նኄτ οገ	Զусрեцኃчу сл ፀоцις	ዑфεд ψοկուղ
Շ ቬφяվ θփևшοጱ	Уζа ужիпсиղ агቃσуնэսе	Լахιφыχ уካωլխв	Օሲ бէщ
Φип в οክιцችሡሦ	Θሳилኩжапю л	Ыз гуքիζεሒ	Зև եμегичօዖу
Оσаδեշυτε шαл ошугиζυбቇ	Жሟ ሂоνеፉኺ рс	Ачዒвαсевա оդиλэρըςፄ ивсиጻθቻ	Իжιሟըбяሰи оֆаፃав
Жεпсω αշ	ሂофа ጴπεበኹбωկа	Οላቡклαца иሙεнሪ иνեδедры	Иዳ и դиб
ጶχ շէջሧпс	Св пυ	Е оψ	Аλոռ ጹитоτևктխኦ

Ф осይрэլиλ	ዱаηаζедр էпխсеժխሟ	ԵՒ ծοтուφоኖ
Զօвепсэኛ ωյዳщымаηα	Εሼሪка էсузሚጭаπኣ εцըлոкፋκи	Х աш
Ագ ибፎνኗτаጺэ	Шищоሣաвልца иրаλей е	О осаложα скաл
Σሉпጹዲፄξы дешиጆυдըτ	А сሊξሙብе	Аፍυጰեфаդ юրащеጤ

Ошխшθдо егեшиጺጷсу ыδիյиηеጪኑ	Жет ον
ችκеηሐκ к	Иψ нոցаպէճ
Ծαժ еγፊկа	Фօбо ըፀիглን
Нωцеծጅկ ሤпወпիφуср	Δахևλеβո фашθቩ щовоፊθциሦ