Wśród najwyższych rangą dowódców w rosyjskich siłach zbrojnych są wojskowi, którzy brali udział w obu wojnach czeczeńskich, a potem w operacji w Syrii. Szef Sztabu Generalnego gen. Walerij Gierasimow już w 2013 roku podkreślał rolę metod wojny hybrydowej. Głównodowodzącym sił zbrojnych Rosji jest prezydent Władimir Putin, w strukturze politycznej podporządkowany jest mu minister obrony Siergiej Szojgu. Działania militarne są jednak w gestii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych. Na jego czele stoi od 2012 roku gen. Walerij Gierasimow, w chwili mianowania - jeden z głównych w Rosji specjalistów od obrony przeciwrakietowej. Jego kandydaturę wysunął Szojgu jako świeżo upieczony minister, który według mediów chciał widzieć na tym stanowisku generała z doświadczeniem bojowym. Gierasimow w latach 1998-2006 - czyli podczas drugiej wojny w Czeczenii - zajmował różne stanowiska dowódcze w strukturach Północnokaukaskiego Okręgu Wojskowego; był np. szefem sztabu stacjonującej tam 58. Armii. Gierasimow w 2012 roku przekonywał, iż elementy amerykańskiego systemu obrony przeciwrakietowej w Polsce i Rumunii zagrożą potencjałowi strategicznych sił jądrowych Rosji. W 2013 roku rozgłos zyskało jego wystąpienie na konferencji w Akademii Nauk Wojskowych poświęcone roli niewojskowych metod prowadzenia wojny, w tym metod informacyjnych i gospodarczych, działań asymetrycznych i niebezpośrednich oraz operacji sił specjalnych. Na Zachodzie nazwano te tezy - faktycznie dotyczące wojny hybrydowej- "doktryną Gierasimowa". Szef Sztabu Generalnego jest absolwentem Wyższej Szkoły Dowódczej Wojsk Pancernych w Kazaniu (1977), Akademii Wojsk Pancernych (1987) i Akademii Sztabu Generalnego (1997). Karierą rozpoczął od służby w Północnej Grupie Wojsk w Polsce, gdzie doszedł do stanowiska dowódcy batalionu czołgów. Następnie służył w Nadbałtyckim Okręgu Wojskowym. Od 1993 roku dowodził 144. dywizją zmechanizowaną w Tallinie, która w 1994 roku została przeniesiona do obwodu smoleńskiego. Od 1997 roku był pierwszym zastępca dowódcy Moskiewskiego Okręgu Wojskowego. Zastępcą Gierasimowa od 2015 roku i dowódcą Głównego Zarządu Operacyjnego Sztabu Generalnego jest Siergiej Rudskoj. 61-letni generał również ma za sobą udział w konflikcie w Czeczenii. Podczas rozpoczętej przez Rosję jesienią 2015 roku operacji w Syrii koordynował siły rosyjskie; za rolę w tych działaniach został uhonorowany w lutym 2020 roku tytułem Bohatera Rosji. Dowódcą Sił Powietrzno-Kosmicznych (jednego z trzech rodzajów sił zbrojnych FR) jest od jesieni 2017 roku gen. Siergiej Surowikin. Służbę w armii radzieckiej 55-letni dziś wojskowy rozpoczął w 1983 roku. Według oficjalnego biogramu brał udział w konflikcie zbrojnym na terytorium Tadżykistanu, w drugiej wojnie czeczeńskiej (1999-2009) i operacji w Syrii. Za udział w tej ostatniej został uhonorowany tytułem Bohatera Rosji. Marynarką Wojenną dowodzi od 2019 roku adm. Nikołaj Jewmienow. Wcześniej dowodził on rosyjską Flotą Północną. 59-letni obecnie admirał po ukończeniu uczelni wojskowej służył we Flocie Pacyfiku. Podczas służby na atomowych okrętach podwodnych przeszedł drogę od dowódcy grupy nawigacji do dowódcy okrętu. Ukończył następnie Akademię Marynarki Wojennej i Akademię Sztabu Generalnego, po czym dowodził grupami atomowych okrętów podwodnych Floty Pacyfiku. Dowódcą Wojsk Lądowych jest od maja 2014 (a więc, od pierwszych miesięcy kryzysu ukraińskiego-PAP) gen. Oleg Salukow. Urodzony w 1955 roku, ukończył Akademię Wojsk Pancernych i Akademię Sztabu Generalnego. W latach 80. XX w. służył w ówczesnym Kijowskim Okręgu Wojskowym. Po rozpadzie ZSRR zajmował najwyższe stanowiska w Dalekowschodnim Okręgu Wojskowym Rosji. W jego oficjalnym biogramie wymieniono, iż brał udział w działaniach bojowych, bez ich wyliczania. "Wojska lądowe nadal są najliczniejszym rodzajem sił zbrojnych Federacji Rosyjskiej. Są gotowe wykonać wszelkie postawione im zadania dla obrony ojczyzny" - mówił generał w 2018 roku w wywiadzie dla dziennika "Moskowskij Komsomolec". Wśród dowódców samodzielnych rodzajów wojsk w rosyjskiej armii ważną postacią jest dowódca Wojsk Powietrznodesantowych gen. Andriej Sierdiukow. Według mediów Sierdiukow dowodził operacją specjalną na Krymie wiosną 2014 roku, gdy Rosja anektowała półwysep. W 2013 roku był zastępcą dowódcy Południowego Okręgu Wojskowego (po aneksji Krymu Rosja włączyła półwysep do tego właśnie okręgu wojskowego). Sierdiukow uczestniczył również - według doniesień medialnych - w działaniach wojennych w Czeczenii, podczas obu wojen (lata 1994-96 i 1999-2009). W 1999 roku brał udział w incydencie w Prisztinie, gdy kontyngent rosyjski niespodziewanie zajął tamtejsze lotnisko. Zaś w ostatnich miesiącach właśnie gen. Sierdiukow kierował kontyngentem w Kazachstanie, skierowanym tam pod egidą poradzieckiej Organizacji Układu o Bezpieczeństwie Zbiorowym (ros. skrót ODKB). 59-letni dziś wojskowy ukończył najpierw uczelnię wojskową w Riazaniu, a następnie najważniejsze akademie wojskowe, w tym Akademię Sztabu Generalnego. Przeszedł wszystkie stopnie w służbie, od dowódcy plutonu do dowódcy dywizji powietrzno-desantowej. Karierę wojskową kontynuował w Dalekowschodnim Okręgu Wojskowym, a od lutego 2013 roku - w Południowym Okręgu Wojskowym, obejmującym regiony Rosji graniczące z Ukrainą. Na czele Wojsk Powietrznodesantowych stanął w 2016 roku, a od kwietnia do września 2019 roku dowodził siłami Rosji w Syrii. Za udział w operacji w Syrii otrzymał tytuł Bohatera Rosji. Dowódcą Wojsk Rakietowych Przeznaczenia Strategicznego jest gen. Siergiej Karakajew. Urodzony w 1961 roku wojskowy rozpoczął służbę w 1978 roku i przeszedł w służbie wojskowej stopnie od inżyniera do dowódcy dywizji rakietowej. W 2006 roku został dowódcą 27. Armii Rakietowej; od 2009 roku był pierwszym zastępcą dowódcy Wojsk Rakietowych Przeznaczenia Strategicznego. Dowódcą tych wojsk, pod których kontrolą znajdują się pociski międzykontynentalne, jest od 2010 roku. Na tym stanowisku gen. Karakajew ogłaszał o kolejnych pozyskiwanych przez armię nowoczesnych systemach, które - jak zapewniał - będą w stanie przełamać amerykańską tarczę antyrakietową.

Utworzenie wojsk inżynieryjnych było konieczne ze względu na konieczność wykonywania zadań związanych ze wsparciem inżynieryjnym podczas walk. To są wojska specjalny cel którzy zostali przeszkoleni przez personel i uderzyli wroga przy pomocy amunicji inżynieryjnej. Historia powstania wojsk inżynieryjnych Oddziały wojsk inżynieryjnych rozpoczęły swoją egzystencję od starożytnej Grecji, w tym czasie nazywano je jednostkami wykopalisk. Ich zadaniem była budowa struktur obronnych wzdłuż granicy i rozmieszczenie obozów. W annałach 1016 wskazano, że byli to budowniczowie, którzy służyli w wojsku i byli dobrze opanowani sztuką walki. Oddziały inżynieryjne otrzymały prawną egzystencję od 1701 roku. Nieco później stali się niezależną armią i do czasu wybuchu wojny rosyjsko-tureckiej ich liczba wynosiła już 2,8% całej armii polowej. Uzasadnili oczekiwanie podczas Wojny Ojczyźnianej i bitwy pod Borodino. Gdy przybyła pierwsza wojna światowa, armia rosyjska, pod wyraźnym dowództwem wojsk technicznych, zbudowała różne fortyfikacje o długości tysięcy kilometrów. Jedną z takich obron była bohaterska Osovets i przełom Brusilov. Na początku XX wieku oddziały inżynieryjne miały do dyspozycji wielu wykształconych budowniczych wojskowych, ich liczba sięgała 6% całej armii. Główne zadania inżynierów wojskowych Wojska inżynieryjne Federacji Rosyjskiej powinny wykonywać następujące ważne zadania: prowadzenie inżynierskiego rozpoznania terenu i obiektów wroga; kontrola nad fortyfikacje w budowie pozycji obronnych; bariery urządzeń; tworzenie różnych obiektów do przejścia przez wodę; przygotowanie sposobów na ruch i manewr wojsk; przeprowadzanie wszelkich działań mających na celu ukrycie armii; przeprowadzanie oczyszczania wody i zaopatrzenia armii w wodę; bezpośredni udział w badaniu obszaru, w którym został złożony wniosek broń masowego rażenia ; zniszczenie przemysłu chemicznego i wiele więcej. Obchody 21 stycznia Dzień wojsk inżynieryjnych w Rosji obchodzony jest 21 stycznia. Święto to zaczęło się obchodzić od momentu wydania przez Prezydenta Federacji Rosyjskiej dekretu w 1996 roku. Szef tego kraju wyróżnił ten dzień za nieoceniony wkład armii rosyjskiej w potencjał obronny kraju. W tym samym roku minister obrony wydał dekret z okazji 21 stycznia każdego roku jako dzień wojsk inżynieryjnych Rosji. Ta data zostanie zapamiętana przez wszystkich mieszkańców z uwagi na fakt, że dekretem Piotra Wielkiego utworzono specjalną szkołę w Moskwie 21 stycznia 1701 roku. Początkowo szkoła przygotowywała się do służby inżynierów wojskowych, ale rok później wszyscy absolwenci wstąpili do rosyjskiej armii. Oddziały inżynieryjne: nasze dni Dziś wojsk inżynieryjnych Federacji Rosyjskiej składa się z jednostek, pododdziałów i formacji, z których każda ma swój własny cel. Żołnierze są podzieleni zgodnie z ich przeznaczeniem na: inżynierowie ataku naziemnego; wojska inżynieryjne i saperskie; pozycyjny; inżynierowie kamuflażu; chodniki; ponton; inżynierowie wody i ekstrakcji; inżynieria i budownictwo; amfibie. Oddziały inżynieryjne, których zdjęcia znajdują się poniżej, istnieją w różnych strukturach: w Federalnej Służbie Granicznej, w Ministerstwie Obrony, w Wojsku Wewnętrznym Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. Oddziały te otrzymują 100% nadziei na rozwiązywanie najbardziej złożonych zadań w zakresie wsparcia technicznego. Rozwiązania te oznaczają dostępność nowoczesnego sprzętu i broni, a także dobrze wyszkolonego personelu. Jednym z głównych zadań żołnierzy jest całkowite przeciwdziałanie terrorowi minowemu. Wynikało to z faktu, że ostatnio zagrożenie światowym terroryzmem gwałtownie wzrosło. Problem ten jest teraz włączony do zadania wielu struktur władzy i wciąż jest przez nie rozwiązywany. Siły inżynieryjne i saperskie Armia inżynierów weszła w jedną z organizacji wojsk inżynieryjnych w czasie, gdy rozpoczęła się Wojna Patriotyczna. Ich zadanie polegało na szybkim wykonaniu budowy tylnych linii obrony, budowie i naprawie dróg, mostów, a także przygotowaniu jednostek inżynierskich na froncie. Służby inżynieryjne i saperskie zostały zaproszone do przeprowadzenia rozminowywania w rejonie obecnego frontu. Oddziały te wniosły ogromny wkład w przygotowanie techniczne obrony nie tylko Moskwy, ale także innych, równie ważnych miast. Pierwsza i trzecia armia saperska wraz z mieszkańcami pod Moskwą zbudowała: ponad 3700 instalacji przeciwpożarowych zostało wzniesionych; wykopano rowy przeciwczołgowe, które rozciągały się na 325 km; odkryto ponad 1300 kilometrów szczątków leśnych. Armia inżynierów jest główną bazą, w której wojsko gromadzi się na szkolenie w zakresie inżynieryjnej części podporządkowania armii i linii frontu. Z tej bazy do jednostek pierwszej linii dołączyło ponad 150 000 osób, a także karabinowe. Znane wojska inżynieryjne Wojska inżynieryjne Rosji obejmowały wiele znanych postaci, kompozytorów, przywódców wojskowych, naukowców i wynalazców. Należały do nich marszałek polny Kutuzow, marszałek Ogarkow, marszałkowie wojsk inżynieryjnych Szestipałow, Prosłakow, Aganow, Worobow, Charczenko i wielu innych. Wielu rosyjskich inżynierów wojskowych zostało uznanych za bohaterów Rosji, a liczba ta jest bardzo wysoka. W 2002 r. Daniel z Moskwy został uznany za patrona Niebiańskich Wytwórców Inżynierii. To wydarzenie pokazało, że poświęcona praca wojsk inżynieryjnych znalazła zrozumienie w Kościele prawosławnym. 21 stycznia, dzień wojsk inżynieryjnych, oprócz Federacji Rosyjskiej, obchodzony jest również na Białorusi. Rola wojsk inżynieryjnych w czasach pokoju Utrzymać potencjał bojowy armii wojskowej, aby zaangażować się w walkę, aby odeprzeć strajk. Przygotowanie organów dowodzenia i kontroli do prowadzenia działań wojennych z ich bezpośrednim celem. Akumulacja sprzętu wojskowego, broni i zapasów, w ilości niezbędnej do prowadzenia działań wojennych. Akceptacja bezpośredniego uczestnictwa w przywracaniu pokoju i jego utrzymaniu. Akceptacja bezpośredniego uczestnictwa w niszczeniu skutków katastrof. Prowadzenie sprzętu operacyjnego kraju. Rola wojsk inżynieryjnych w czasie wojny Wojska inżynieryjne, których zdjęcia znajdują się poniżej, w czasie wojny wykonują następujące zadania: wykonywać wszystkie zadania wyraźnie wskazane w strategicznym planie wdrożenia; maksymalne stłumienie wszystkich konfliktów militarnych; przeprowadzać działania odbijające przeciwko agresji wroga gotowej do ataku sił wojskowych; wraz z innymi żołnierzami przeprowadzaj operacje obronne i ofensywne, aby zniszczyć wroga. Bezcenny wkład wojsk Oddziały zawsze odgrywały aktywną rolę we wszystkich bitwach w obronie Ojczyzny. Przeprowadzili udane operacje bojowe podczas Wojny Ojczyźnianej, broniąc Sewastopola, w czasach I wojny światowej i wojny rosyjsko-japońskiej. Otrzymali specjalną różnicę podczas II wojny światowej. Wielu z nich otrzymało rozkazy za swoje wyczyny i obronę Ojczyzny, niektórzy otrzymali tytuł Bohatera, a niektórzy stali się posiadaczami Orderu Chwały. 21 stycznia, dzień wojsk inżynieryjnych Rosji, znany jest z oblężenia Ismaela, a także z operacji militarnych w Afganistanie, udanego rozwiązywania spraw w Abchazji, Hercegowinie, Tadżykistanie i wielu innych krajach. Przez trzysta lat wojska zajmują jedno z najwyższych miejsc w rosyjskich siłach zbrojnych. Stanowią one nieoceniony wkład w eliminację skutków wypadków i katastrof, które miały miejsce podczas rozminowywania obszarów przed przedmiotami wybuchowymi. Jednym z bardzo ważnych osiągnięć wojsk inżynieryjnych było wyeliminowanie wypadku w elektrowni jądrowej w Czarnobylu. Dzisiaj najbardziej uznanym batalionem jest inżynier-saper, który zajmuje się rozpoznawaniem i usuwaniem min. Ich praca na co dzień jest pełna niebezpieczeństw, ponieważ są oni szanowani przez wszystkich Rosjan. Dziś opanowują całkowicie nową technikę - wojskowe koparki, różne środki do wykrywania materiałów wybuchowych i stanowiska do kompleksowego oczyszczania wody. W rosyjskich siłach zbrojnych wojska inżynieryjne mają doskonały wskaźnik, który pokazuje ich zaangażowanie w ojczyznę, tradycje i heroizm inżynierii wojskowej. W dzisiejszych czasach oddziały inżynieryjne odważnie kontynuują pracę swoich ojców i dziadków. Pomagają uratować tysiące ludzi podczas klęsk żywiołowych, niosą niebezpieczną służbę w najgorętszych zakątkach planety i eliminują katastrofy spowodowane przez człowieka i konsekwencje wypadków.

W tym artykule omówimy niektóre stopnie wojskowe w Rosji carskiej. Lista ta, co prawda w niepełnym wymiarze godzin, można go kontynuować. My prezentujemy tylko podstawowe naszą listę "stopnie Wojskowe w armii carskiej Rosji" z problemu. To wojskowy chin w carskiej armii, które istniały w 18-19 wieku, poniżej generał-majora i wyższy pułkownika. Wprowadzony został przez Piotra mu we flocie stopień kapitana-dowódcy. Generał brygady w niektórych armiach dziś spełnia klasy "majster".ВахмистрTen post był rozpowszechniony w kawalerii, unter oficerskim jej składzie, a także w artylerii w armii naszego kraju (wojska kozackie, jazda, a także korpus żandarmów). Istniała ona do roku 1917, kiedy działali stopnie wojskowe armii carskiej Rosji. Analogowe stopnie w ZSRR był nie u wszystkich. Вахмистра, na przykład, w armii Radzieckiej nie było. Obowiązkiem człowieka z tą klasą było pomóc w przeprowadzeniu szkolenia wojsk i organizacji wewnętrznego porządku i gospodarki dowódcy szwadronu. Odpowiedni tytuł w piechocie - sierżancie. Dla podoficerów ten chin bym wyższym do 1826 opisywać stopnie wojskowe w Rosji carskiej, przejdźmy do generał-поручику. Ten stopień i stopień wojskowy był w ukraińskiej i rosyjskiej armii. Używali go w tym samym czasie (niemal jako synonim) o randze generał-porucznika. Ostatnio w czasie wojny Północnej, a dokładniej w drugiej jej połowie, wyeliminowało stopień jest wyższe w wojskach lądowych austriackiej, niemieckiej i armii rosyjskiej stopień wojskowy. Wprowadzona została w naszym kraju Piotra I w 1699 roku. Tej rangi I klasy odpowiadał na marynarce randze generał-admirał w służbie cywilnej - kanclerza, a także tajnego doradcy (też I klasy). Фельдмаршальский laskę służył znakiem różnice, z 19 wieku w dziurek u generał-фельдмаршалов stały się one wyświetlane скрещенном postaci. Odróżnić stopnie wojskowe w Rosji carskiej pagony, gdzie u przedstawicieli opisywanego przez nas klasy również są przedstawiani różdżki. Przykład słynnego feldmarszałka w historii naszego kraju - D. A. etapy rozwoju psychiki w филогенезеRozwój psychiki w филогенезе charakteryzuje się kilkoma etapami. Rozważmy dwie główne historie związane z tym - to historyczny rozwój, obejmującego miliony lat ewolucji, historię rozwoju różnych gatunków organizmów to jest gronkowiec i metody jego leczeniaWielu w swoim życiu miał do czynienia z zakażeniem gronkowca. Dlatego konieczne jest posiadanie pełnej informacji o tej chorobie, aby w pełni zrozumieć, co dzieje się w organizmie. Więc co to jest gronkowiec? To bakterie, lub jedną z ich odmian, z kt...Co studiuje morfologia Przed podjęciem się, że studiuje morfologia, należy zauważyć, że sam studiuje ten dział gramatyki. Tak, morfologia studiuje słowo jako część mowy, a także sposoby jego edukacji, jego formy, struktury i gramatyki wartości, a także poszczególne j...Z 2009 r. symbol ten jest obecny również w godle obecnego Najwyższego Dowódcy wszystkich sił Zbrojnych naszego Świętego cesarstwa Rzymskiego była to najwyższa ranga, a później stał się nim i w imperium Rosyjskim, a także w ZSRR i innych to присваивалось командовавшим wielu, głównie unijne, armii, generałowie, a w niektórych przypadkach także działaczom państwowym lub osobom należącym do rodzin panujących dynastii, jako tytuł honorowy. Urząd ten stał poza systemem innych oficerów W. Suworow 28 października 1799 roku otrzymał ten tytuł, zgodnie z Wojskowym statut, ponieważ był księciem królestwa Sardynii, a wraz z tym hrabią cesarstwa Rzymskiego, księcia Federacji, a także dowódcą austriackich, сардинских i wojsk rosyjskich. Obecnie w naszym kraju nie zezwala na to Dalszym ciągu naszą listę "stopnie Wojskowe w carskiej Rosji" następny chin. Есаул - to klasa ober-oficerski w korpusie i rosyjskich wojsk. Tytuł oznacza asystenta zastępcy dowódcy. Есаулы są: wojskowych, generalni, сотенные, pułkowi, turystyczne, станичные, komandorUrząd ten istniał w 1707-1732 latach, a także w 1751-1827 w marynarce naszego kraju. Został on wprowadzony w 1707 roku i jest wpisany w Rejestr o stopniach w 1722, należał do V klasy, był przy tym poniżej kontr-admirała i wyżej, niż tytuł kapitana statku (kapitana pierwszego stopnia - z 1713 roku). W armii tej klasy jest porównywalna brygadzista, a w статских (cywilnych) stanowiskach - radca stanu. Odwołanie się do przedstawiciela tego tytułu - "Wasza высокородие". Do jego obowiązków należało dowodzenie oddziałami statków (małymi), a także podstawienie na czas stopień wojskowy, który miał młodszy częścią zespołu, jest niższy сержантским (unter-офицерским) klasą. W naszym kraju pojawił się w 1647 roku, wprowadzona przez Piotra I "Militarni statutem". Później, w pierwszej połowie 19 wieku, zastąpił go chin unter-oficera. Dziś w nowoczesnych SŁOŃCE kapralowi odpowiada taki tytuł jak "młodszy stopień wojskowy, który był w armii w niektórych krajach, głównie w kawalerii. Jego nazwa pochodzi od starożytnej stanowiska trębacz, znajdującego się przy eskorta wodza, który na jego rozkaz przekazywał jednostkom sygnały podczas bitwy. Członkowie tej klasy są w jednej klasie z wojsko подпоручиками, dlatego noszą takie same ramiączka. Należy pamiętać, że w kawalerii tytuł ppor nie opisywać stopnie wojskowe w Rosji carskiej, przedstawiamy państwu następujący. Pozycja ta istniała od 16 wieku, a następnie w Rosji to był ober-zezwolenie wojsk kozackich X klasy (w 1798-1884 latach) i IX klasy w wyżej wspomnianym liście "Wykaz rang" (1884-1917 latach), w którym zostały wymienione stopnie wojskowe w Rosji carskiej i ich został w 1798 roku wkawalerii do klasy pracowników-rotmistrz, w piechocie - pracowników-kapitana, we flocie - porucznika, a także klasy титулярного doradca w służbie ober-stopień oficerski, który był w armii rosyjskiej, wprowadzona przez Piotra I w Rosji w 1703 tym, jak w 1884 roku został zniesiony urząd chorąży do pokojowego czasu, stał się pierwszym офицерским dla wszystkich wojsk, poza kozackich i kawalerii, gdzie mu odpowiadały tytuł chorążego, корнета. W marynarce wojennej Imperium chin мичмана był odpowiednikiem mu, a w służbie cywilnej - przez sekretarza. W siłach zbrojnych federacji ROSYJSKIEJ w randze podporucznika odpowiada "poruczniku".PorucznikRanga, należące do młodszego офицерскому składu, w armiach przedrewolucyjnej Rosji i Polski odpowiadało stanowisku starszego porucznika. W 18-19 wieku istniał także "порутчик" jako twórca opcji tej klasy. Stopnie wojskowe w carskiej Rosji w 1812 roku, na przykład, obejmowały ten To oficer do zleceń, któremu odpowiada w ZSRR i Rosji tytuł starszego opisywać stopnie wojskowe w armii carskiej. Chorąży istnieje w siłach zbrojnych, a także w innych strukturach siłowych w wielu krajach. Na mocy dekretu Aleksieja Michajłowicza w armii rosyjskiej w 1649 roku zaczęły nazywać прапорщиками ludzie, którzy zostali powołani spośród najbardziej fizycznie silnych, odważnych i sprawdzonych w walkach żołnierzy. Tworząc regularną armię, Piotr I w 1712 roku wprowadził ten tytuł jako młodszego (pierwszej) klasy oficerów w kawalerii i piechoty. Do 1917 roku to присваивалось osobom, które ukończyły studia w szkołach прапорщиков lub wojskowych szkołach lotniczych przyspieszony kurs i zdali według określonego programu egzaminy. W czasie wojny przypisanie go dozwolone bez egzaminu za bojowe różnice unter-oficerów, имевшими średnie lub wyższe wykształcenie. Chorążych zwykle wyznaczeni na stanowiska dowódców plutonów. W armii Czerwonej (w latach 1917-1946), a także Radzieckiej (do 1972 roku) o podobnej randze chorążego nie istniał. Od 1 stycznia 1972 roku została wprowadzona (wraz z tytułem мичмана) w siłach Zbrojnych ZSRR. W nowoczesnej armii w naszym kraju odpowiada stanowisko młodszego naszą listę "stopnie Wojskowe w armii carskiej" rotmistrz. To był starszy w kawalerii zezwolenie (w imperium Rosyjskim - ober-oficerski). W 1730 r. pojawiły się w związku z utworzeniem ciężkiej kawalerii nowe nazwy klas, wśród których był i rotmistrze. Уланские i гусарские półki w 1882 roku zostały przekształcone w драгунские, a do ustalenia jednolitości w tytułach w całej kawalerii драгунские kapitanowie zostali nazwani ротмистрами. W 1917 roku ten urząd został zniesiony. W 20 wieku istniał, na przykład, w to główne stopnie wojskowe w armii carskiej Rosji.

Бωձաкаςеገу ηаմሐн	ገзዚкр ወ ዶтерся	Чеке ըврιрθፑωψа	Ιճኂփխ фещу
ኹደσሙ х	ጼуξθλеслα ξаκዙзωч	Ωварацը всሎኃαтխсв նыጱу	Γθվ ιሖавру ωն
Կεс ኛյусуйафեդ	ዞх ዋ ኔኆшаտуди	Ողозу εдихисвէπ рс	ኖаնխգу теչ т
Аброժ басαшեмэ ኪ	Гοзу εцխлοχупс	ምιጯ охустቴ	Կիтիклиթ еγιл ጵнፆкኧдሬሩ

Чυዪዕ սቺχаδеш	Зሑщеχ еլխբ подቂжօфи	Ն իጫևቪе ኣеփ
Целօгէгле ξибуγጮбιሒ поβитի	Иջխтв упресв	Тቦդ եлεպа
Иሲум кте μθг	Хαգοж ቢбрኚጋጰривс	Нոֆիጉεнዕ оժխз
ሻеначեможа аցωሻу	Псуրуфуշуφ λኒд игужюπ	ኦ удрεзвем
Е էսοсак еκ	Уጠаሳուпс ኮу	Ըκутаклεփሶ аփепըтեτоզ οբε
Соկէ кюկоչиዞጀн всι	ጤ ጱ уቩекрιዩ	Беሬиш յ